"Και να γιατί είμαι το πνεύμα της ανταρσίας, γιατί στα ιδανικά των κόσμων που γκρεμίζονται
φέρνω τα ιδανικά των κόσμων που γεννιούνται. Είμαι κάθε φορά το μέλλον…"

Κ.Βάρναλης

Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Συνέντευξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη ΕΡΤ1, Δευτέρα 30/4 στις 2.00

Οι υποψήφιοι βουλευτές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Παναγιώτης Σωτήρης, Δημήτρης Σαραφιανός, Πάνος Γκαργκάνας, Δημήτρης Γράψας παραχώρησαν συνέντευξη στους δημοσιογράφους της ΕΡΤ Γιάννη Σκάλκο και Ντένια Σαρακίνη.
Η συνέντευξη θα μεταδοθεί τη Δευτέρα 30 Απρίλη, στις 2μμ από την ΕΤ1. 
Δείτε τη ζωντανά και μέσω διαδικτύου: http://tvradio.ert.gr/et1/

Πρωτομαγιά 2012 : Μπορούμε να νικήσουμε !

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2012
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
Η φετινή πρωτομαγιά βρίσκει  περισσότερο από ποτέ τον κόσμο της εργασίας αντιμέτωπο με τον κανιβαλισμό των διαρκών μνημονίων. Το  κεφάλαιο, η  ΕΕ και του ΔΝΤ οργανώνουν μια άγρια επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και τον λαό, επιδιώκουν την κατάργηση κάθε  δικαιώματος, τον οδηγούν στην κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική εξαθλίωση, για να ξεπεράσει ο καπιταλισμός την βαθιά ιστορική του κρίση.
Στην χώρα μας οι εργαζόμενοι βρίσκονται εδώ και δυο χρόνια αντιμέτωποι με την λαίλαπα του Μνημονίου. Η πραγματική τρόικα το ελληνικό και ξένο κεφάλαιο βιομήχανοι και τραπεζίτες, το αστικό πολιτικό σύστημα (τα κόμματα του μαύρου μετώπου, τα ΜΜΕ, κλπ) και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί ΕΕ-ΔΝΤ έχουν συνασπισθεί για να συντρίψουν την εργατική τάξη και τον λαό. Δυο χρόνια τώρα βρίσκουν μπροστά τους την αντίσταση πλατιών κομματιών της κοινωνίας, τα απεργίες και τις διαδηλώσει, τις «πλατείες» και τις καταλήψεις, τα παλλαικά συλλαλητήρια. Βρίσκουν ένα κίνημα που με την διαρκή του δράση και τις μεγαλειώδεις κορυφώσεις του τον Μάη του 2010, τον Ιούνη και τον Οκτώβρη του 2011,  τον Φλεβάρη του 2012 έβαλε σε κρίση το πολιτικό σκηνικό, σμπαράλιασε τα «μνημονιακά κόμματα», τους υποχρέωσε να οδηγηθούν στις εκλογές που έρχονται.
Απέναντι σε αυτή την νέα κατάσταση η ηγεσία της ΓΣΣΕ και αρκετών ομοσπονδιών συνέχισαν την λογική του «συνομιλητή», του «κοινωνικού εταίρου», και της «ρεαλιστικής προσαρμογής». Μέχρι και «εθνικό μέτωπο» με τον ΣΕΒ επιδίωκαν να διαμορφώσουν την κρίσιμη περίοδο της υπογραφής της νέας «δανειακής σύμβασης» δείχνοντας πόσο βαθιά είναι ποτισμένη η συνδικαλιστική γραφειοκρατία από το δηλητήριο της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής, τα κριτήρια της ‘εθνικής οικονομίας» και της «ανταγωνιστικότητας», πόσο δεσμευμένη στις πολιτικές προτεραιότητες του συστήματος. Η εργατική Πρωτομαγιά είναι πρώτα από όλα μια μάχη για την ταξική ανασυγκρότηση και την αγωνιστική ταξική ενότητα των ίδιων των εργαζόμενων, όλων των αγωνιζόμενων δυνάμεων.
Τα κόμματα του «μαύρου μετώπου» επιδιώκουν μέσα από τις εκλογές όχι μόνο να νομιμοποιήσουν την μέχρι τώρα πολιτική τους, αλλά κυρίως για  να κλιμακώσουν μια άγρια επίθεση στα κοινωνικά δικαιώματα και την δημοκρατία. Μισθοί Βουλγαρίας, διάλυση και ιδιωτικοποίηση της παιδείας και της υγείας, μαζικό ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, του περιβάλλοντος, των νερών και της ενέργειας, των πάντων, στους «δανειστές» και τους «επενδυτές».
Τα κόμματα του «μαύρου μετώπου» με τις επιθέσεις τους στις απεργίες, στους μετανάστες και την Αριστερά, πριμοδοτούν ανοιχτά τους διάφορους Λεπέν (όπως κάνει ο Σαρκοζί στην Γαλλία), τους ταγματασφαλίτες – φασίστες της Χρυσής Αυγής και τους Καρατζαφύρερ (όπως κάνει ο Χρυσοχοϊδης). Πρέπει και μπορούμε να τους σταματήσουμε! Η εργατική Πρωτομαγιά είναι μέρα διεθνιστικής ταξικής αλληλεγγύης, ντόπιων και μεταναστών εργατών και εργατριών, μέρα που τα συνθήματα «εργάτες ενωμένοι – ποτέ νικημένοι», «ποτέ ξανά φασισμός» πρέπει να ακουστούν δυνατά!
Οι εργαζόμενοι δεν έχουνε ζωή  μέσα στην πολιτική των μνημονίων, στο ευρώ και την ΕΕ. Ο σημερινός καπιταλισμός της κρίσης, της οικολογικής καταστροφής και του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού δεν έχει να μας προσφέρει τίποτα.
Μόνο ο δρόμος της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης που οδηγεί στην εξουσία των εργαζόμενων μπορεί να αποτελεί για εμάς απάντηση. Η καταγγελία της δανειακής σύμβασης, η παύση πληρωμών και η διαγραφή του χρέους, η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ, η εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, οι αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις και γενικά η αναδιανομή του πλούτου, ο γενικευμένος εργατικός και λαϊκός έλεγχος παντού σε κάθε πτυχή ης κοινωνίας, του κράτους και της πολιτικής  είναι οι άμεσοι πολιτικοί στόχοι που ανακουφίζουν τον κόσμο της δουλειάς,  δυναμώνουν τις θέσεις του απέναντι στο κεφάλαιο και το πολιτικό σύστημα και ανοίγουν τον δρόμο για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζόμενων.
Τον δρόμο αυτό μπορεί να επιβάλλει μόνο ο οργανωμένος λαός. Οικοδομώντας ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης ανατροπής, με συνδικάτα και σωματεία και όργανα αγώνα στα δικά του χέρια, μπορεί να βάλει φραγμό στην πολιτική-λαιμητόμο των λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων. Ένα μέτωπο των ίδιων των εργαζόμενων, μακριά από τις λογικές του εργοδοτικού συνδικαλισμού σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ
Μπορεί να τον επιβάλλει μια άλλη αριστερά πραγματικά αντικαπιταλιστική και επαναστατική.  Που θα ξαναφέρει στο σήμερα των αγώνων την ανάγκη μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, με τους εργαζόμενους στο τιμόνι, μιας νέας σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής. Που θα ενώνεται μέσα στους αγώνες με τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Που θα είναι πάντα μαζί με τον κόσμο που παλεύει, χωρίς  να υποτάσσει την προοπτική της σε κυβερνητικές λύσης διαχείρισης της επίθεσης, και να στέκεται από έξω και επικριτικά απέναντι στις μεγάλες μάχες του λαού ή σε ότι δεν συμφωνεί μαζί της. Που θα ενώνεται στην μάχη με τον αντίπαλο ξεπερνώντας τον ‘εμφύλιο πόλεμο».
Δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία των ταξικών αγώνων που η εργατική τάξη και ο λαός είναι αντιμέτωποι με τόσο βάρβαρη επίθεση. Σε όλες τις μεγάλες κρίσεις του , σαν την σημερινή ο καπιταλισμός δεν δίστασε να καταφύγει στα πιο αποτρόπαια εγκλήματα, στην πιο στυγνή εκμετάλλευση, σε τοπικούς και παγκόσμιους πολέμους, σε πολιτικές εκτροπές και χούντες! Ας έχουμε καθαρό ότι το ίδιο θα κάνει και τώρα!
Όμως η ανθρωπότητα πήγε μπροστά γιατί απέναντι στην φρίκη αυτή υψώθηκαν το Σικάγο και η κομμούνα, ο Οκτώβρης και ο Μάης, το επαναστατικό ρεύμα παντού στον κόσμο! Μέσα από τον επαναστατικό δρόμο οι λαοί υπεράσπισαν το ψωμί και την ελευθερία τους. Γύρισαν τον  τροχό της ιστορίας προς τα μπροστά.
Και όσο και αν οι κυρίαρχες τάξεις θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι η ιστορία τελείωσε, είμαστε βαθιά πεισμένοι ότι το ίδιο θα γίνει και τώρα. Ότι ζήσαμε είναι λίγο μπροστά σε αυτό που έρχεται. Η εργατική τάξη και ο λαός θα νικήσουν!
ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί στην  ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΤΙΣ 10.30 πμ,.
 
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ καλεί σε ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΟ ΑΙΓΙΟ ΣΤΙΣ 10:30 (Τρίγωνη πλατεία)!!

Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Εκλογική Διακήρυξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΣΤΙΣ 6 ΜΑΗ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ – ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ:
ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ!
ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΟ
ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ – ΕΞΩ ΑΠΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΕ
ΜΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
ΜΕ ΜΑΖΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ


ΚΑΤΩ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ
ΜΑΥΡΟ ΣΤΗ ΝΔ, ΤΟ ΠΑΣΟΚ, ΤΟ ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ΤΟΥΣ
ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΡΟΙΚΑ, ΕΕ, ΕΚΤ ΚΑΙ ΔΝΤ!

Το μαύρο μνημονιακό μέτωπο, μαζί με την Τρόικα ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ, εκβιάζουν το λαό με την «ακυβερνησία» και το «χάος» για να βγάλουν από τις εκλογές «σταθερή» νέα συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και λοιπών προθύμων, που θα εφαρμόσει το προαποφασισμένο, ακόμη πιο σκληρό και αντιλαϊκό πρόγραμμα, του ΣΕΒ και των τραπεζιτών.
Ο εκβιασμός δεν θα περάσει! Η Ελληνική κοινωνία δεν πρέπει και δεν θα γίνει το πειραματόζωο του ΔΝΤ και της ΕΕ. Μπορούμε, στις εκλογές με την ψήφο μας και αύριο με τους αγώνες μας, να «αποσταθεροποιήσουμε» τις κυβερνήσεις και το πρόγραμμά τους, να ορθώσουμε ένα μεγάλο αγωνιστικό μέτωπο, να προκαλέσουμε βαθιά ρήγματα, να περάσουμε στην αντεπίθεση.

·         Καταδικάζουμε αποφασιστικά το «μαύρο μέτωπο του Μνημονίου», τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΛΑΟΣ και τη «Δημοκρατική Συμμαχία» της Ντόρας! Όσο πιο αδύναμοι, τόσο πιο εύκολα θα τους ανατρέψουμε.
·         Μαύρο στη νεοναζιστική και ρατσιστική «Χρυσή Αυγή», τα στηρίγματα των αφεντικών, τους συνεργάτες των ΜΑΤ, τους νοσταλγούς των SS και των γερμανοτσολιάδων.
·         Όχι και στα αυριανά, δεξιά κι αριστερά κυβερνητικά δεκανίκια, τους «Ανεξάρτητους Έλληνες», τη ΔΗΜΑΡ, την «Κοινωνική Συμφωνία».


ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΕ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ!
ΑΝΥΠΑΚΟΗ, ΡΗΞΗ, ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ, ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Μας τρομοκρατούν με το δίλημμα «ευρώ ή καταστροφή». Όμως, το ευρώ και η ΕΕ φέρνουν λιτότητα, απολύσεις, περικοπές κοινωνικών δαπανών, διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας. Κατάργηση δημοκρατικών ελευθεριών, κατάλυση της λαϊκής κυριαρχίας. Οι ισχυρές ιμπεριαλιστικές χώρες, επιβάλλονται και κυριαρχούν πάνω στις αδύναμες, ρίχνοντας ταυτόχρονα τους μισθούς και των δικών τους εργαζομένων. Με το ευρώ ήρθε η «συντεταγμένη» χρεοκοπία του PSI. Καταστροφή για τους εργαζόμενους δεν είναι μια οικονομία χωρίς ευρώ, καταστροφή είναι η καπιταλιστική οικονομία του ευρώ!
Μέσα στο ευρώ και την ΟΝΕ, μέσα στα δεσμά της νέας Ευρωσυνθήκης και την «οικονομική επιτροπεία» του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, κάτω από τη νεοϊμπεριαλιστική «μπότα» της ΕΕ, οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να περιμένουν καλύτερες μέρες. Για να ζήσουμε καλύτερα, απαιτείται η ρήξη και αποδέσμευση από ευρώ, ΟΝΕ και ΕΕ.
Η ΕΕ είναι «το στρατηγείο» της επίθεσης στους λαούς της Ευρώπης, σύμμαχος του ελληνικού κεφαλαίου ενάντια στους εργαζόμενους. Δεν αλλάζει, δεν μεταρρυθμίζεται και δεν εξανθρωπίζεται. Μόνο έξω και ενάντια στην ΕΕ μπορούμε να μιλάμε για κοινωνικά δικαιώματα, συλλογική αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, δημόσια αγαθά, σεβασμό στο περιβάλλον. Μέσα από τη ρήξη με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, μέσα από την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την ΕΕ και τελικά τη διάλυσή της, μπορούν να τεθούν οι βάσεις για το ξεπέρασμα του κατακερματισμού, της άνισης μεταχείρισης και της υπερεκμετάλλευσης, για μια διεθνιστική συνεργασία των λαών και των χωρών που θα στηρίζεται στην αλληλεγγύη και την ισοτιμία. Έτσι μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για μια σύγχρονη σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική.

ΠΑΥΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΩΤΕΣ
ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΩΡΑ!

Από την αρχή της κρίσης μάς έλεγαν ότι «η διαγραφή του χρέους είναι καταστροφή για την χώρα». Αλλά το «κούρεμα» της συγκυβέρνησης Παπαδήμ(ι)ου αποτέλεσε μια αληθινή καταστροφή. Έδεσαν την χώρα στο «αγγλικό δίκαιο» και τα δικαστήρια του Λουξεμβούργου υποθηκεύοντας το σύνολο της δημόσιας περιουσίας στους δανειστές. Συμφώνησαν σε ένα πρόγραμμα εξαθλίωσης του λαού! Κατέστρεψαν τα ασφαλιστικά ταμεία και τους δημόσιους οργανισμούς. Εξασφάλισαν τα τοκογλυφικά κέρδη των κερδοσκόπων και των τραπεζιτών.
Ο «αποκλεισμός από τις διεθνείς αγορές και η καταστροφή», υπάρχουν ήδη και τον έχουν επιβάλει οι ίδιοι, ενώ σε όποια χώρα οι εργαζόμενοι αρνήθηκαν να πληρώσουν τα τοκογλυφικά χρέη, ούτε καταστράφηκαν, ούτε απομονώθηκαν.
Δεν χρωστάμε τίποτα και σε κανέναν! Τα «δάνεια» πήγαν στις μίζες των εξοπλιστικών, στις απίστευτες ρεμούλες των «μεγάλων έργων», των Ολυμπιακών Αγώνων, των προμηθειών! Είναι χιλιοπληρωμένα!
Άμεση καταγγελία της δανειακής σύμβασης! Παύση πληρωμών, μη αναγνώριση, διαγραφή του τοκογλυφικού χρέους. Αυτή είναι η μόνη λύση για τον λαό!

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ, ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΥΚΕΤΑ!
ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ, ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ,
ΣΤΑΘΕΡΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Την ώρα που οι κατακτήσεις της εργασίας και της επιστήμης αυξάνουν τον παγκόσμιο κοινωνικό πλούτο, δεν είναι «νόμος της φύσης» η ανεργία, η φτώχεια, η χρεοκοπία λαών και χωρών. Είναι το «κόστος» που καλούνται να πληρώσουν οι λαοί για να ξεπεράσουν την κρίση και τα χρέη τους ο καπιταλισμός, τα αστικά κράτη και η ΕΕ. Η επιβίωση και η σωτηρία των εργαζομένων και του λαού, περνάει μέσα από την ανατροπή της επίθεσης, σε σύγκρουση με τους δανειστές, το κεφάλαιο και την Ευρωχούντα. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει! Η «ανάπτυξη» που υπόσχονται, εάν υπάρξει, θα είναι πάνω στη συντριβή των μισθών και των δικαιωμάτων μας. Οι εργαζόμενοι και ο λαός με τους αγώνες τους πρέπει να απαιτήσουν και μπορούν να επιβάλουν:
·         Απαγόρευση των απολύσεων και πλήρη προστασία των ανέργων. Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας και συνταξιοδότησης.
·         Αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις, κατάργηση των χαρατσιών, αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου.
·         Δημόσιες επενδύσεις με εργατικό, λαϊκό και κοινωνικό έλεγχο, με σεβασμό στο περιβάλλον.
·         Απαλλοτρίωση των εκατοντάδων κλειστών εργοστασίων και επαναλειτουργία τους με ευθύνη του δημοσίου και έλεγχο από τους ίδιους τους εργαζόμενους.
·         Δημόσια, ποιοτική, δωρεάν υγεία, παιδεία και ασφάλιση.
·         Στήριξη των αυτοαπασχολούμενων με φτηνά δάνεια και συνεταιρισμούς υπό τον έλεγχό τους σε συμμαχία με τους εργαζόμενους.

ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ,
ΜΕ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟ ΕΛΕΓΧΟ,
ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ

Πλούτος υπάρχει, αλλά τον καρπώνονται οι λίγοι! Με εθνικοποιήσεις τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, χωρίς αποζημίωση, με τον εργατικό και λαϊκό έλεγχο, με φορολόγηση των βιομηχάνων και των τραπεζών, μπορούμε να βρούμε τα χρήματα που χρειάζονται για τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες, να αποκτήσουμε δημοκρατικό κοινωνικό έλεγχο στην οικονομία. Μπορούμε να σταματήσουμε την παραγωγική διάλυση από τις επιχειρήσεις που κλείνουν και τον εφιάλτη της ανεργίας.
Με τη στήριξη της φτωχής και μικρής αγροτιάς και των συνεταιρισμών της, μπορεί να εξασφαλιστεούν διατροφική αυτάρκεια, φτηνά, ποιοτικά προϊόντα σε σύγκρουση με τις επιταγές της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, του εμπορικού και βιομηχανικού κεφαλαίου, σπάζοντας τα δεσμά των μεσαζόντων.
Με την προστασία του περιβάλλοντος από τη ληστρική και ανεξέλεγκτη δράση του κεφαλαίου και του κέρδους, μπορούμε να σώσουμε τα δάση και τις ακτές από την ανεξέλεγκτη δόμηση, τα βουνά από τις ανεμογεννήτριες, τους ελεύθερους χώρους από τα Mall.
Με προοπτική το δημοκρατικό κοινωνικό σχεδιασμό της παραγωγής και την εξουσία στα χέρια τους, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, ανατρέποντας την καπιταλιστική κυριαρχία, θα αξιοποιήσουν τις συλλογικές παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, το γεωργικό και ορυκτό πλούτο, τη γνώση και το μεράκι των παραγωγών, μαζί με τη διεθνιστική συνεργασία των λαών, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.

ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ - ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ!

Η καταβύθιση στο σύγχρονο οικονομικό και κοινωνικό μεσαίωνα, συμβαδίζει με τη σήψη της αστικής κοινοβουλευτικής «δικτατορίας των αγορών», τον εργοδοτικό δεσποτισμό, τα ΜΑΤ και τις συμμορίες της Χρυσής Αυγής, τη διαφθορά του δημοσίου, το ρατσισμό και τον κοινωνικό εκφασισμό.
Αντίθετα, ο αγώνας για το μεροκάματο και τη σύνταξη συμβαδίζει με το δικαίωμα της διαδήλωσης, της απεργίας, του ελεύθερου λόγου και ενημέρωσης, με τη δημοκρατικά οργανωμένη λαϊκή αυτοάμυνα απέναντι στην αστυνομική βία, στο παρακράτος και στις φασιστικές συμμορίες.
Ο αγώνας για την εργασία είναι βαθιά δεμένος με τον αγώνα για τη δημοκρατία. Η πραγματική δημοκρατία αναπνέει στους δρόμους του αγώνα. Για μια δημοκρατία που θα πηγάζει από τους ίδιους τους εργαζομένους και το λαό. Που θα ξεκινά από τον εργατικό έλεγχο ενάντια στο απολυταρχικό «διευθυντικό δικαίωμα». Με αιρετούς και ανακλητούς αντιπροσώπους από τους χώρους εργασίας και σπουδών, από τους δήμους και τις γειτονιές, ώστε να επιβληθεί το αληθινά νέο Σύνταγμα, των σύγχρονων εργατικών και λαϊκών αναγκών. Αυτό είναι το πραγματικό μήνυμα της «άμεσης» και «πραγματικής δημοκρατίας» όλων των «αγαναχτισμένων» όλου του κόσμου.

ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ,
ΑΣΥΛΟ ΚΑΙ ΣΤΕΓΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ!
Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες είναι τα θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, της κρίσης και της βαρβαρότητας του συστήματος. Για ένα λαό σαν το δικό μας με τα εκατομμύρια Έλληνες μετανάστες σε όλο τον πλανήτη αποτελούν ντροπή και αίσχος οι ρατσιστικές πολιτικές των κυβερνήσεων. Οι ξένοι εργάτες στις χώρες τους αλλά και στην ξενιτιά είναι οι καλύτεροί μας σύμμαχοι γιατί έχουμε τους ίδιους εχθρούς, τον ιμπεριαλισμό και την κεφαλαιοκρατία. Είναι οργανικό κομμάτι της εργατικής τάξης. Η ταξική αλληλεγγύη και ο διεθνισμός είναι η καλύτερη απάντηση στο ρατσισμό.
Συγκρουόμαστε με τη ρατσιστική πολιτική που κατηγορεί τους μετανάστες για την ανεργία και την εγκληματικότητα και τους θέλει στην «παρανομία» για να διχάζει τους εργαζόμενους και να δυναμώνει την εκμετάλλευση όλων μας. Η κοινή πάλη των εργαζομένων, ελλήνων και μεταναστών, ενάντια στη φτώχια και την εξαθλίωση είναι ο δρόμος για να μείνουν και οι γειτονιές ανθρώπινες και ασφαλείς.
Λέμε όχι στην «Ευρώπη Φρούριο», απαιτούμε τη διάλυση της FRONTEX, λέμε όχι στους φράχτες, παλεύουμε για κατάργηση των συνθηκών του Δουβλίνου που θέλουν να μετατρέψουν τη χώρα μας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης για μετανάστες και πρόσφυγες.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ!
ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, ΠΑΛΛΑΪΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ!
ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ!

Η ασίγαστη και πρωτοφανής, για όλη την Ευρώπη, αντίσταση των ελλήνων εργαζομένων, οι 20 γενικές απεργίες, οι εκατοντάδες κλαδικές και επιχειρησιακές απεργίες, με κορυφαία αυτήν της Ελληνικής Χαλυβουργίας, οι δεκάδες καταλήψεις διαρκείας, οι μάχες των «Δεν Πληρώνω», η μετατροπή των παρελάσεων στην 28η Οκτωβρίου και την 25η Μαρτίου σε εκρήξεις λαϊκής οργής, η ηρωική Κερατέα, οι συγκρούσεις στην εκπαίδευση και στις γειτονιές, οι πρωτότυπες μορφές αγωνιστικής αλληλεγγύης, δεν πήγαν χαμένες: καθυστέρησαν την εφαρμογή των μέτρων, κλόνισαν τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, άφησαν παρακαταθήκη μορφών οργάνωσης και συντονισμού.
Ωστόσο, για να νικήσουμε, για να ανατρέψουμε την επίθεση και να επιβάλουμε εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις, χρειάζεται ένα ποιοτικό βήμα: Να συγκροτήσουμε ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής της επίθεσης, πέρα και έξω από τη λογική της συμβιβασμένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Να πάρουμε στα χέρια μας τα συνδικάτα και τις μαζικές λαϊκές οργανώσεις, να πάρουμε στα χέρια μας την υπόθεση του ίδιου του αγώνα μας. Να σχεδιάσουμε, να οργανώσουμε και να κλιμακώσουμε πολύμορφες διαδηλώσεις, καταλήψεις, απεργίες και αγώνες διαρκείας, για έναν παλλαϊκό ξεσηκωμό νίκης!
Η κοινή δράση όλων των αριστερών και μαχόμενων δυνάμεων του εργατικού και λαϊκού κινήματος, είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Σε αυτή την κατεύθυνση πήραμε πρωτοβουλίες και θα επιμείνουμε, πριν, κατά τη διάρκεια και, πολύ περισσότερο, μετά τις εκλογές.

ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ,
Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ Η ΝΙΟΤΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

Η ανεργία, η παγκόσμια οικονομική κρίση, η απαξίωση του κοινωνικού πλούτου, η εμπορευματοποίηση του πολιτισμού, η καταστροφή του περιβάλλοντος, δείχνουν πόσο ανορθολογικό, άδικο και επικίνδυνο είναι το καπιταλιστικό σύστημα. Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ είναι αναγκαίο να αμφισβητήσουμε τον καπιταλισμό, να επιμείνουμε στην εναλλακτική λύση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, να αναζητήσουμε τις νέες δυνατότητες για την επανάσταση, την εργατική εξουσία και δημοκρατία, το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό της εποχής μας.
Για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζομένων!
Ο αγώνας μας εμπνέεται από την εμπειρία των κοινωνικών επαναστάσεων του 20ου αιώνα, πρώτα από όλα από τον Οκτώβρη του 1917, αλλά και από τις καλύτερες αγωνιστικές και επαναστατικές παραδόσεις του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας. Σε αυτούς τους αγώνες χρωστάμε το σύνολο των κατακτήσεων και δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας που σήμερα κατεδαφίζονται.
Πάνω από όλα εμπνέεται από το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό του μέλλοντός μας, αυτόν που οικοδομούν με τους αγώνες, τις διεκδικήσεις, τις μικρές και τις μεγάλες ανατροπές τους, οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΧΑΡΑΚΩΣΗΣ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΕΙ ΣΤΗ ΝΙΚΗ

Στις ανάγκες για νίκη των εργαζομένων και των αγώνων τους, δυστυχώς, δεν ανταποκρίνονται το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τους αγώνες και τη συμβολή τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά «ψήφο διακυβέρνησης» για «φιλολαϊκές λύσεις» εντός του ευρώ και της ΕΕ, ενώ αντί για διαγραφή του χρέους προπαγανδίζει μια επαναδιαπραγμάτευσή του σε συμφωνία με τους δανειστές. Οραματίζεται ένα «νέο συνασπισμό εξουσίας» εντός του καπιταλισμού. Αυτό που λέει ουσιαστικά το ΚΚΕ είναι ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν σήμερα να νικήσουν, άρα μένει να περιμένουν το απροσδιόριστο μέλλον της «λαϊκής εξουσίας». Στάθηκε καχύποπτο ή και έξω από μεγάλα κινήματα αυτής της περιόδου. Επιμένει να μην συμβάλλει με ενωτικό τρόπο στο λαϊκό ξεσηκωμό. Συνεχίζει να έχει σαν όραμα τον εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό «υπαρκτό σοσιαλισμό».
Στις νέες ανάγκες δεν μπορούν να ανταποκριθούν όμως, ούτε οι «μοναχικοί δρόμοι», ούτε οι «ενότητες» στη βάση ξεπερασμένων αντιθέσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, πολύ περισσότερο, τα «πατριωτικά μέτωπα» με φθαρμένα υλικά του συστήματος.

ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!
ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ, ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Για να νικήσουν οι αγώνες, για να ανοίξουμε δρόμους αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης, για να δημιουργηθεί ένα πλατύ αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής, για να επιβληθεί η κοινή αγωνιστική δράση της Αριστεράς και όλων των μαχόμενων δυνάμεων, χρειαζόμαστε μια μαζική, ανατρεπτική, αντικαπιταλιστική Αριστερά. Μια Αριστερά του εργατικού και λαϊκού πολιτισμού, ενωτική και μετωπική. Μια Αριστερά της σύγχρονης επαναστατικής, σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής αναζήτησης.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ γι’ αυτή την Αριστερά παλεύει. Για μια νικηφόρα Αριστερά.

Η ψήφος και στήριξη στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι πολλαπλά «χρήσιμη» γιατί είναι ανατρεπτική. Μπορεί να γίνει μια κόκκινη σφήνα αλλαγής της κατάστασης, στους αγώνες, στην Αριστερά, ακόμη και στη Βουλή.


ΑΝΤΑΡΣΥΑ! ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Ό,τι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο! [του Πέτρου Παπακωνσταντίνου]

Όλα δείχνουν ότι οι εκλογές της 6ης Μαΐου θα επισημοποιήσουν το τέλος του δικομματισμού και τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ με τη μορφή που γνωρίσαμε. Καθώς το παλιό πεθαίνει και το καινούργιο δεν έχει ακόμη γεννηθεί, ζούμε στην εποχή των τεράτων, όπως έγραφε στην από πολλές απόψεις ανάλογη εποχή του ο Αντόνιο Γκράμσι, δεσμώτης των προγόνων της Χρυσής Αυγής.
Αντιμέτωποι με την κοινωνική θηριωδία της τρόικα και των μνημονίων, καλοπροαίρετοι άνθρωποι, όχι κατ’ ανάγκην αριστεροί, αναρωτιούνται: Γιατί δεν μπορεί η Αριστερά να παραμερίσει ιδεολογικές εμμονές και κομματικούς εγωισμούς, να ενωθεί σε μια καινούργια ΕΔΑ ή κάτι τέτοιο και να διεκδικήσει ίσως σ’αυτές τις εκλογές, ίσως στις επόμενες που μάλλον δεν θ’ αργήσουν, την κυβερνητική εξουσία;
Συμμεριζόμαστε αυτή την αγωνία. Ωστόσο, αν δεν θέλουμε να κοροϊδεύουμε τον κόσμο και τους εαυτούς μας, οφείλουμε να απαντήσουμε στο βασικό ερώτημα που μας θέτει η σκληρή πραγματικότητα: Ποιο δρόμο μας προτείνετε για την έξοδο από την κρίση και το μνημόνιο; Δυστυχώς, εύκολος και σύντομος δρόμος, εδώ που έχουμε φτάσει- εδώ που μας έχουν φτάσει- δεν υπάρχει. Το να περιμένει κανείς, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση του κοινωνικού πολέμου θα γίνει ξαφνικά κοινότητα ευημερίας και αλληλεγγύης αν ο Ολάντ πάρει τη θέση του Σαρκοζί και μια «αριστερή κυβέρνηση» τη θέση της κυβέρνησης Παπαδήμου, δεν απέχει πολύ από το να πιστεύει ότι οι καρχαρίες μπορεί να γίνουν χορτοφάγοι. Όσο για το ΚΚΕ, οι διακηρύξεις περί λαϊκής εξουσίας αγνώστων λοιπών στοιχείων λειτουργούν μόνο ως υπεραριστερό περιτύλιγμα μιας συντηρητικής λογικής, που αναγορεύει σε κύριο εχθρό τις άλλες αριστερές δυνάμεις και παραπέμπει τις λύσεις που αγωνιωδώς αναζητεί ο λαός στη Δευτέρα Παρουσία.
Αρκετά έγκαιρα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρουσίασε μια συνεκτική, προγραμματική πρόταση για την αντιμετώπιση της κρίσης με βάση τους άξονες: Στάση πληρωμών, έξοδος από το ευρώ, εθνικοποίηση των τραπεζών, αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου. Αυτό που τότε ακουγόταν ως αριστερίστικη γραφικότητα, σήμερα αποτελεί σημείο αναφοράς ευρύτερων δυνάμεων, στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Είναι ένας δρόμος δύσκολος, γεμάτος μεγάλες συγκρούσεις και αβεβαιότητες. Όπως λέει όμως και το τραγούδι, «ό,τι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο». Την εύκολη επιτυχία της ΕΔΑ, το 1958, διαδέχθηκαν η χούντα η διχοτόμηση του ’68. Ο Συνασπισμός Φλωράκη- Κύρκου του ’89 έδωσε τη θέση του στην κυβέρνηση Τζαννετάκη και τη διάσπαση του ΚΚΕ. Ο σημερινός κατακερματισμός μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα, πιο στέρεη αυτή τη φορά ενότητα, μόνο αν βρούμε επαναστατικές απαντήσεις στα καινούργια προβλήματα. Όπως ο Οδυσσέας του Ομηρικού μύθου, η σύγχρονη Αριστερά μπορεί να επιστρέψει δυναμικά στη σκηνή, αλλά μόνο με άλλα ρούχα κι άλλη φωνή- ίσως με τη φωνή του Γαλλικού Μάη, που μας καλούσε να γίνουμε επιτέλους ρεαλιστές, διεκδικώντας το αδύνατο!
*Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου είναι δημοσιογράφος, υποψήφιος βουλευτής της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α στη Β’ Αθήνας
(Δημοσιεύθηκε στο protagon.gr, 28/4/2012)

Να κάνουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ για ένα σύγχρονο δωδεκάλογο της νέας γενιάς!


«Θα αγωνιστούμε παληκαρίσια να γκρεμίσουμε όλους τους πολιτικούς και οικονομικούς φραγμούς και όλα τα εμπόδια, που έστησε ο καπιταλισμός και ο φασισμός, για να καταχτήσουμε κι εμείς τα δικαιώματα της ηλικίας μας, και να επιβάλουμε το σεβασμό τους» - από το δωδεκάλογο της...

ΕΠΟΝ

-1- ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γιατί δεν της πρέπει της νεολαίας η μιζέρια κι ο συμβιβασμός με ένα παρόν εξαθλίωσης και μια ζωή χωρίς μέλλον. Δεν υποτασσόμαστε στο θάνατο που χορεύει γύρω μας. Υπάρχει άλλος δρόμος δύσκολος αλλά περήφανος, δημιουργικός και πάνω απ’ όλα ρεαλιστικός!
-2- ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γιατί ρεαλισμός για μας δεν είναι να εξαρτάται η επιβίωση της νέας γενιάς από το ανεβοκατέβασμα των σπρεντς, την τρομοκρατία της διεθνούς τοκογλυφίας ή τη γραβατωμένη αλητεία που πρωτοκολλεί τις αποφάσεις του κάθε Ράιχενμπαχ ή Τόμσεν και υπηρετεί την ελληνική ολιγαρχία του πλούτου.
-3- ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γιατί δεν καλούμε τη νέα γενιά να πάρει μοιρολατρικά τη δική της θέση στη στρατιά των ανέργων, αλλά να στρατευτεί ηρωικά μαζί με όλο το λαό στην πάλη να σπάσουν τα δεσμά των μνημονίων, της Δανειακής Σύμβασης και των εξοντωτικών μέτρων που τα ακολούθησαν.
-4- ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γιατί η πιο αντιμνημονιακή ψήφος είναι η ψήφος που δείχνει το πώς μπορούμε να απαλλαγούμε από το μνημόνιο. Άμεση παύση πληρωμών και μονομερή διαγραφή όλου του χρέους. Στο πραγματικό δίλημμα «ή τα τοκοχρεολύσια ή το ψωμί του λαού», απαντάμε χωρίς φόβο αλλά με πάθος πως επιλέγουμε το ψωμί του λαού και την προκοπή της νεολαίας. Το χιλιοπληρωμένο και παράνομο χρέος αυτή τη στιγμή φεσώνει κάθε νέο και νέα για μια κατάσταση για την οποία δεν έχει καμιά απολύτως ευθύνη. Η παύση πληρωμών θα δώσει οικονομική ανάσα και πρέπει να επιβληθεί πάση θυσία για να μπει φραγμός στους γδάρτες των ονείρων μας.
-5- ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γιατί δεν έχει αυταπάτες για την ΕΕ και το Ευρώ. Δε γίνεται να απαλλαγούμε από το ελληνικό μνημόνιο και να μη σπάσουμε τα δεσμά του πανευρωπαϊκού μνημονίου. Γιατί τι άλλο είναι το Σύμφωνο για τη σταθερότητα του Ευρώ που ορίζει μισθούς Κίνας και Ινδίας; Ας σκεφτούμε καλά τι σημαίνουν οι αποφάσεις της ΕΕ για μια μη εκλεγμένη Ευρωπαϊκή Επιτροπή που θα ελέγχει τους εθνικούς κρατικούς προϋπολογισμούς και θα επιβάλλει πρόστιμα; Πρέπει να βγούμε από το κλουβί του Ευρώ και της ΕΕ, αυτό το ζουρλομανδύα που χωρίζει τους λαούς κι ενώνει τους τραπεζίτες! Η επιστροφή σε ένα εθνικό νόμισμα που προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι προϋπόθεση μιας άλλης οικονομικής πολιτικής κι ενός προσανατολισμού που μπορεί να είναι αφετηρία μιας συνολικά άλλης πορείας.
-7- ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γιατί η αντικαπιταλιστική ανατροπή και μια πορεία χωρίς μνημόνια, χρέος, Ευρώ κι ΕΕ που προτείνουμε δεν είναι καταστροφή, αλλά δρόμος άμεσων μέτρων για την ανακούφιση του λαού, και ιδιαίτερα των νέων και των ανέργων. Δρόμος ανύψωσης του βιοτικού επιπέδου με άνοιγμα θέσεων εργασίας και διασφάλισης των εργασιακών δικαιωμάτων. Δρόμος προοπτικής για να κάνουν κουμάντο οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου πάνω στο τι και πως παράγεται και διανέμεται με κριτήριο την εξυπηρέτηση των συλλογικών αναγκών.
-8- ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γιατί δε χαρίζεται στην άρχουσα τάξη και τις βασικές επιλογές της. Λεφτά όντως υπάρχουν και πρέπει να τους τα πάρουμε για να σχεδιάσουμε αλλιώς το μέλλον. Όταν ο λαός πεινάει, οι έλληνες εφοπλιστές πριμοδοτούνται με εξωφρενικές φοροαπαλλαγές και αγοράζουν βίλες στην Κυανή Ακτή. Άλλωστε, για την ελληνική άρχουσα τάξη η χρηματιστηριακή τιμή του έθνους είναι κριτήριο για την παραμονή στη χώρα, γιατί αλλιώς τα μαζεύουν κι αλλάζουν έθνος. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ελληνικές τράπεζες συντηρούνε πάνω από 1.900 υποκαταστήματα στις χώρες των Βαλκανίων με 23.500 υπαλλήλους, ενώ 15 δις έχουν επενδυθεί τα τελευταία χρόνια στα Βαλκάνια και την Τουρκία για να επωφεληθούν από τα χαμηλά μεροκάματα, στέλνοντας τους εργαζόμενους στην Ελλάδα στον καιάδα της ανεργίας.
-9- ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γιατί προτείνει την εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας και ταυτόχρονα το κλείσιμο των συνόρων στο φευγιό του πλούτου σαν άμεσο μέτρο της επιβίωσης του λαού μας. Δε μπορεί να συνεχίσουν να μεταφέρονται οι καταθέσεις στην Ελβετία και να παίζονται τα λεφτά του λαού στα διεθνή χρηματιστήρια. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προτείνει δήμευση της προσωπικής κι εταιρικής περιουσίας όποιου μεγαλοεπιχειρηματία χρωστάει στους εργαζόμενους ή θέλει να κλείσει την επιχείρησή του και να την πάει στο εξωτερικό. Εργατικός και κοινωνικός έλεγχος παντού! Όλα στο φως. Πίσω τα κλεμμένα!
-10- ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γιατί αποτέλεσμα του άλλου δρόμου θα είναι μια πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία, με μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών, με κατάργηση της παραπαιδείας και με ελεύθερη πρόσβαση για τη νεολαία στη γνώση, την έρευνα, τον αθλητισμό και τον πολιτισμό.
-11- ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γιατί δε μας αξίζει η προπαγάνδα των ελεγχόμενων ΜΜΕ, η χειραγώγηση, ο σκοταδισμός, η αντιδημοκρατική ασφυξία κι ο φασισμός. Από τις πλατείες μέχρι το ελεύθερο διαδίκτυο η νεολαία διεκδικεί να έχει ρόλο, φωνή και πραγματική δημοκρατία. Κυρίαρχος είναι ο λαός που μπορεί ελεύθερα να μαθαίνει, ελεύθερα να συλλογάται και να αποφασίζει για τη μοίρα του και όχι αυτός που στέκεται σιωπηλός και υποταγμένος στην κυριαρχία της ντόπιας και ξένης οικονομικής ολιγαρχίας.
-12- ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γιατί η είσοδος της στη Βουλή δυσκολεύει πραγματικά τη μνημονιακή αυτοδυναμία και είναι δύναμη για το λαό. Γιατί δεσμεύεται πως θα συμβάλλει αποφασιστικά σε ένα ενωτικό κι αγωνιστικό μέτωπο ρήξης κι ανατροπής για την επιβολή των μέτρων που περιγράφηκαν. Γιατί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έχει λείψει από καμιά μάχη και ούτε πρόκειται να λείψει. Γιατί καλεί κάθε νέο και νέα και όλο το λαό να ψηφίσει όπως αγωνίστηκε και όποιος/α ψηφίσει ΑΝΤΑΡΣΥΑ να αγωνιστεί γι’ αυτό που ψήφισε - την ανατροπή!
*Ο Γούσης Κώστας είναι νέος νομικός, πολιτικός επιστήμονας και υποψήφιος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Α’ Περιφέρεια Θεσσαλονίκης.

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

ΨΗΦΟΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ [ΒΙΝΤΕΟ]






Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνεται στους εργαζόμενους, σε όλες τις αγωνίστριες και τους αγωνιστές, τις συλλογικότητες, τις δυνάμεις και τα ρεύματα, που δύο χρόνια τώρα έδωσαν την μάχη με το σκοτάδι του Μνημονίου, της Τρόικα της Ευρωχούντας! Που μάτωσαν στις απεργίες και τις συγκρούσεις. Που γέμισαν με τη ζωή τους τις πλατείες. Που θέλουν να δυναμώσει το ανατρεπτικό, ταξικό εργατικό κίνημα. Για να ανατρέψουμε τις αντιδραστικές κυβερνήσεις, την ΕΕ, το ΔΝΤ, τον βάρβαρο καπιταλισμό! Ό,τι και εάν μας λένε εμείς ξέρουμε ότι η ιστορία δεν γράφεται στους διαδρόμους της εξουσίας, αλλά στους δρόμους του αγώνα. Με πλατύ αγωνιστικό μέτωπο, με ισχυρή, μαχητική αντικαπιταλιστική Αριστερά μπορούμε να τους ανατρέψουμε!

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ: ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΕΥΡΩ, ΕΕ. ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ




-Άμεση καταγγελία της ληστρικής δανειακής σύμβασης, όλων των Μνημονίων και των μέτρων που τα συνοδεύουν.

-Μη αναγνώριση, παύση πληρωμών και διαγραφή του τοκογλυφικού χρέους.

-Ρήξη και αποδέσμευση από το ευρώ και την ΕΕ.

-Εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, χωρίς αποζημίωση.

-Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις τώρα! Κατάργηση των χαρατσιών / αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου.

- Απαγόρευση των απολύσεων και πλήρης προστασία των ανέργων. Μείωση των ωρών δουλειάς και των χρόνων συνταξιοδότησης. Απαλλοτρίωση των εκατοντάδων κλειστών εργοστασίων και λειτουργία τους από τους ίδιους τους εργαζομένους.

-Φτηνά και ποιοτικά τρόφιμα από τους ίδιους τους συνεταιρισμένους φτωχομεσαίους αγρότες με κατάργηση των μεσαζόντων, σε σύγκρουση με το εμπορικό και βιομηχανικό κεφάλαιο.

- Εργατικός έλεγχος παντού!

Ψηφίζουμε ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. γιατί:


  1. Θέλουμε να εκπροσωπηθεί και στη Βουλή το ρεύμα του ασυμβίβαστου αγώνα και της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Δεν έχουμε αυταπάτες για τις δυνατότητες και τα όρια του κοινοβουλευτικού δρόμου, αλλά η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. μπορεί να τους χαλάει διαρκώς την «παράσταση» και να διασφαλίζει ότι θα μαθαίνει ο λαός από πρώτο χέρι όσα μεθοδεύονται μυστικά.
  2. Φιλοδοξούμε η επόμενη μέρα των εκλογών να βρει τα κινήματα των εργαζομένων και των ανέργων, της νεολαίας και των μεταναστών σε καλύτερη θέση. Για να ξεκινήσει ένας νέος και πιο αποφασιστικός γύρος αγώνων για την άμεση διαγραφή του χιλιοπληρωμένου χρέους, την ανατροπή των τροϊκανών Μνημονίων και των επόμενων κυβερνήσεών τους.
  3. Είμαστε οργισμένοι και θέλουμε να πληρώσουν όσοι μας στερούν τη ζωή και το μέλλον. Δεν αρκούμαστε, όμως, σε ένα γενικόλογο και τελικά αδιέξοδο όχι. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, έχουμε την ανάγκη να μιλήσουμε ανοιχτά για την χωρίς εκμετάλλευση κοινωνία που ονειρευόμαστε, απαλλαγμένοι από την τρομοκρατία και τα δεσμά της ΕΕ και του ευρώ. Γιατί μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε ότι στο τέλος οι εργαζόμενοι θα νικήσουμε, ότι θα πάψουμε να φοβόμαστε όλα όσα θα γίνουν δήθεν για εμάς, αλλά χωρίς εμάς.
  4. Αναγνωρίζουμε στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. μια ασυμβίβαστη δύναμη, με συνεπή παρουσία και συστηματική παρουσία στις μάχες των πλατειών, σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες.
  5. Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. δεν αρκεί μόνη της για να ανατρέψει την επίθεση και να ανοίξει μια νέα σελίδα. Γι' αυτό, θέλουμε  να ενισχύσουμε την πρότασή της για τη συγκρότηση - ανοιχτά, δημοκρατικά, από τα κάτω και στη βάση αρχών - ενός πλατιού μετώπου ρήξης και ανατροπής, με δυνάμεις, πρωτοβουλίες και αγωνιστές που κινούνται σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Με όσους συναντιόμαστε στους δρόμους του αγώνα.
  6. Δεν γουστάρουμε τους (πολιτικούς) γάμους από συνοικέσιο. Αρνούμαστε την υποταγή στα ψευτοδιλήμματα που κρατούν διαρκώς εγκλωβισμένους τους εργαζόμενους και την κοινωνία. Δεν έχουμε καμία διάθεση να γίνουμε συνένοχοι στο έγκλημα ούτε να βλέπουμε να ξεπουλιούνται οι αγώνες και οι ψήφοι - όπως έκανε το Αριστερό Μέτωπο και ο Μελανσόν στη Γαλλία, στηρίζοντας τον Ολάντ για να φύγει ο Σαρκοζί.
  7. Δεν αναθέτουμε την πολιτική δράση σε κάποιο κόμμα, όσο αριστερό κι αν δηλώνει. Δεν μεταθέτουμε την αλλαγή των συσχετισμών σε μια μακρινή προοπτική, μιας απροσδιόριστης λαϊκής εξουσίας. Αντιστεκόμαστε και δημιουργούμε ρωγμές στο μαύρο μέτωπο και την πολιτική του σήμερα, με στόχο την ανατροπή του από τα κάτω και από τα αριστερά αύριο.
  8. Αρνούμαστε τους άθλιους εκβιασμούς περί χαμένης ψήφου, που δυστυχώς αναπαράγονται σήμερα από κόμματα της κοινοβουλευτικής Αριστεράς - αν και είναι αυτά τα οποία έχουν κατεξοχήν πέσει «θύματα» του συγκεκριμένου επιχειρήματος.
  9. Οφείλουμε να σπάσουμε στην πράξη την καταστολή και την τρομοκρατία του αστικού κράτους, των μηχανισμών και των κομμάτων του. Όλων αυτών που επιδιώκουν με κάθε τρόπο να κάνουν τη φωνή της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. να σιγήσει, φτάνοντας στο σημείο να βάζουν εμπόδια ακόμη και στη συμμετοχή της στις εκλογές.
  10. Θέλουμε, επιτέλους, να δηλώσουμε παρόντες σε αυτή την εκλογική μάχη, χωρίς κανείς να υφαρπάξει ή να ερμηνεύσει όπως αυτός θέλει την ψήφο μας!
    ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ   ΤΗΣ     ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.      ΣΤΗΝ  ΗΛΕΙΑ

ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ    του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ                  Ιδιωτικός υπάλληλος   
ΚΟΥΤΡΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ                    του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ                  Αγρότης                     
ΜΠΕΛΕΓΡΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ            του ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ                   Δημοσιογράφος
ΜΠΕΡΕΡΕΚΟΣ    ΝΙΚΟΛΑΟΣ       του ΑΝΔΡΕΑ                          Ηλεκτρ. Μηχ/κός         
      ΜΠΛΑΘΡΑ  ΙΩΑΝΝΑ                    του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ           Βιολόγος                    
ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ         του ΓΕΩΡΓΙΟΥ                        Συνταξιούχος             
      ΣΕΦΕΡΛΗΣ  ΙΩΑΝΝΗΣ                 του  ΤΡΥΦΩΝΑ                       Πολ. Μηχ/κός              
ΤΣΟΥΡΑ   ΘΕΩΝΗ                         του  ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ                     Εργάτρια          

Οι ‘’τρείς κόσμοι’’ και το ερώτημα της αριστεράς σε αυτές τις εκλογές

του Παναγιώτη Μαυροειδή, 

Ας δούμε λίγο τα εκλογικά διλλήματα, έξω από τον κύκλο των πολιτικών προγραμμάτων, εκλογικών σλόγκαν, επικοινωνιακών κινήσεων και όλων αυτών που ο κόσμος δεν τα παίρνει και πολύ στα σοβαρά αυτές τις μέρες. Πως βιώνουμε  τα πολιτικά ερωτήματα της στιγμής, στον κοινωνικό και πολιτικό προσωπικό μας περίγυρο; Οι απαντήσεις στο παρόν της καπιταλιστικής κρίσης και της κοινωνικής καταστροφής, δεν μπορεί και δεν  είναι άσχετες από την διαδρομή του κάθε ανθρώπου, ούτε αποσυνδέονται από το σχεδίασμα του μέλλοντος που ο καθείς κάνει. Άλλωστε, ως γνωστό, αυτή είναι η διαφορά του ανθρώπου, από άλλα έξυπνα ζώα.
Τρείς κόσμοι, διπλανοί και διαφορετικοί
Υπάρχει ένα  μεγάλο πλήθος που αποτελεί τον κόσμο της αριστεράς. Αυτοί οι οποίοι,  τόσα χρόνια τώρα, η πλειοψηφία τους έξω από οργανώσεις, έκαναν  χίλια μύρια σχετικά και άσχετα  για να ζήσουν. Όλοι αυτοί οι αριστεροί, είχαν και έχουν στο μυαλό τους και την καρδιά τους, την αποτυχία των σοσιαλιστικών εγχειρημάτων. Στην πλάτη τους, κουβαλούσαν και κουβαλούν   την αγωνία της επιβίωσης της οικογένειας τους. Σήμερα νοιώθουν πως οφείλουν να συμβάλλουν στην απάντηση στον κοινωνικό κανιβαλισμό του κεφαλαίου.
Υπάρχει ο κόσμος που χρόνια περιστρέφεται γύρω από ΠΑΣΟΚ  και ΝΔ. Σε μία νύχτα βρέθηκαν στο παρελθόν  στο Δημόσιο, στις ΔΕΚΟ  ή σε μια  καλή ή ‘’μαύρη και άραχνη’’  δουλειά  στον ιδιωτικό τομέα. Στο πρόγραμμα, το σεμινάριο, τη σύμβαση, την επιτροπούλα,  την επιδότηση. Γνωστά όλα αυτά.  Ήταν οι πρώτοι, χωρίς να είναι οι μόνοι,  οι οποίοι,  πιο σίγουροι και  με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη για  το λαμπρό παιχνίδι, έτρεξαν στο χρηματιστήριο. Πήραν δάνειο και μάλιστα μεγάλο. Και φυσικά καλό αυτοκίνητο, στοιχείο κοινωνικού κύρους. Αρκετοί από αυτούς σχολίαζαν για τους αριστερούς: ‘’Κρίμα για σας, τόσο λαμπερά μυαλά να αυτοκαταδικάζεστε’’… Θεωρούσαν πως η πολιτική ιδεολογική αναζήτηση και στράτευση στον κοινωνικό αγώνα ήταν αχρείαστα, αλλά και εμπόδιο καριέρας. Πίστευαν δε βαθειά ότι είχαν λύσει και το πρόβλημα της επιβίωσης. Ανέφελοι… Τώρα καταρέει ο υπαρκτός καπιταλισμός στο κεφάλι τους. Τους γδέρνει η ΕΕ των ονείρων τους. Πάει το βόλεμα, πέταξε...
Ανάμεσα στους πρώτους και τους δεύτερους, υπάρχει μια τεράστια μάζα εργαζομένων, ανέργων, φτωχών,  ακόμη πιο ανήμπορων, χωρίς καν τη δυνατότητα  συναισθηματικής αλληλο-στήριξης, που είχαν και έχουν οι αριστεροί και ιδιαίτερα οι οργανωμένοι μεταξύ τους. Σε μια κατασκευαστική, 12 ώρες δουλειά. Στη βιομηχανία, της σιγής νεκροταφείου.  Στο τρεχαλητό του εμπορίου. Στην φθίνουσα γεωργία και τον ξεφτισμένο τουρισμό.  Στο δημόσιο στα 40-50 μετά από 2-3 διαγωνισμούς. Στις  δουλειές του ποδαριού. Στο παραπαίον μαγαζάκι. Πολλοί στην ανεργία. Όταν χτυπούσε το τηλέφωνο αργά το βράδυ έλεγες ‘’ωχ, κάποιος πέθανε’’. Τώρα, είσαι σίγουρος πως κάποιος απολύθηκε. Και αυτός ένας θάνατος είναι. Ο θάνατος του ζωντανού.  Πολλοί από αυτόν τον κόσμο,  ήταν,  χρόνια τώρα, τυλιγμένοι σε μια βουβή αξιοπρέπεια. Άλλοι φοβισμένοι και μέσα στη ντροπή για το φόβο τους. Σε αυτούς βάραινε πάντα και βαραίνει  η επιβίωση, η αναδουλειά, η ανηφόρα της ζωής. Τα ερωτήματα της αριστεράς ήταν κατά βάση ξένα. Το πολύ πολύ να την στήριζαν συνδικαλιστικά. Τώρα υπάρχει αγωνία και ανα-θυμούνται αχνά πράγματα που έλεγε η αριστερά.
Η συνάντηση στην έρημο της  σημερινής καταστροφής
Να που τώρα αυτοί οι τρεις κόσμοι ενώνονται στην καταβύθιση. Ισοπεδώνονται  από την χούντα της ΕΕ, ΔΝΤ και ελληνικής ολιγαρχίας. 1, 5 εκατομμύριο άνεργοι, φτώχεια, κατήφεια, ξενιτειά.
Η παλιά παρέα της αριστεράς, ξανάσμιξε. Με αραιά μαλλιά και αρκετή  κούραση. Αλλά και σφρίγος και ελπίδα. Μαχητικότητα και προβληματισμό για την αναγκαία αντικαπιταλιστική απάντηση. Παρούσα σε χίλια δυο μέτωπα και από διαφορετικούς δρόμους. Ακόμη και εκείνη η παλιά αριστερή στράτευση, ακόμη και αν απορρίφτηκαν στην πορεία  οι κομματικοί φορείς της, είχε κάτι το βαθύτερο, το ουσιαστικό…
Αλλά και οι υποτίθεται βολεμένοι, τρέχουν πανικόβλητοι. Έχω  φίλους μου του βαθέος ΠΑΣΟΚ, της γενιάς μου, να ζητούν να τους βοηθήσω να βρουν δουλειά.
Είδα με τα μάτια μου, ‘’ήσυχους’’ πρώην συναδέλφους μου, τον ένα μαζί με το παιδί του, με μαντήλια και μαλόξ στο Σύνταγμα, να με ρωτάνε ‘’γιατί δεν κάνουμε ντου να τους τελειώσουμε’’;
Σήμερα λοιπόν, σε αυτή την κατάσταση, τι κάνουμε; Η ζωή μας είναι ενιαία και δεν μπορεί κανείς να αποσπαστεί από την πορεία του,  όσο και αν αλλάζει απόψεις και προσανατολισμούς. Είμαστε υποχρεωμένοι να  στοχαστούμε όλοι μας  πάνω στην διαδρομή μας. Ακριβώς για να αποφασίσουμε για το παρόν και το μέλλον μας.
Οι τρείς στάσεις ζωής
Απλά είναι τα πράγματα και έχουν δοκιμαστεί από όλους μας. Τρείς είναι οι στάσεις που μπορούν να υπάρξουν.
Προσκόλληση και γλείψιμο στα κόμματα εξουσίας και την εργοδοσία στον ιδιωτικό τομέα; Καταστροφικό για την προσωπική αξιοπρέπεια όσων το επιλέγουν. Χωρίς αντίκρισμα έτσι και αλλιώς σήμερα.  Η εξουσία δαγκώνει. Τα κόμματα της δεν υπόσχονται τίποτα, μόνο απειλούν. Οι επιχειρήσεις μεταμορφώνονται αντιδραστικά σε ότι  αφορά τα εργασιακά ή/και εξαφανίζονται από το χάρτη. Ανεύθυνη στάση  εν τέλει απέναντι στο μέλλον και τα παιδιά μας.
Αδιαφορία, ησυχία, αδράνεια, δισταγμός, δικαιολογίες, αναστολές, αναβολές; Κριτικάρουμε τα πάντα και δεν κάνουμε τίποτα; Φοβόμαστε τον εργοδότη, αλλά κριτικάρουμε κυρίως τον συνδικαλιστή που προσπαθεί. Βρίζουμε τον καπιταλισμό, αλλά τσιμουδιά και κλαρίνο στον εργοδότη μας. Λούφα το πρωί, προβληματισμένοι ή/και επαναστάτες το βράδυ. Αποφεύγουμε να κοπιάσουμε, να διαβάσουμε, να συζητήσουμε, να ερμηνεύσουμε τον κόσμο του κεφαλαίου, την παράλογη λογική του, τις πολιτικές του, αλλά μας φταίει κυρίως  ο κομμουνιστής που  ‘’δεν τα λέει απλά’’.  Ψηφίζουμε, αλλά δεν συμμετέχουμε. Θέλουμε ‘’να γίνει χαμός’’, αλλά δεν απεργούμε. Είναι γνωστό το σχήμα: ‘’μα δε βλέπω να κινείται ο κόσμος… παρά μόνο λίγοι’’. Και εμείς τι κάνουμε άραγε; Γνωστός ο στίχος ‘’πάντα για άλλους μιλάμε’’. Κακά τα ψέματα. Η πολιτική είναι θυγατέρα των κοινωνικών και ταξικών συσχετισμών. Και η στάση μας πάντα βοηθάει σε αυτούς. Να που τώρα δεν έχουμε το εργατικό κίνημα που θα έπρεπε. Το κίνημα των επιστημόνων και των καλλιτεχνών, που θα έπρεπε να είναι ταγμένο με το λαό και το μέλλον του σε αυτό τον τόπο. Να που δεν μπορούμε να ανατρέψουμε την επίθεση και να τους πετάξουμε στη θάλασσα. Έχει ευθύνη σε αυτό και αυτή η στάση.
Συλλογικότητα, οργάνωση, αναζήτηση. Όλοι για όλους και όλα για όλους.  Είναι ο άλλος δρόμος, η άλλη στάση. Όχι μόνο γιατί αυτό θα δώσει δύναμη στο προσωπικό μας ‘’συμφέρον’’ για μια αξιοπρεπή απασχόληση με καλό μισθό και κοινωνικές καλύψεις. Αλλά και γιατί αυτός είναι ο δρόμος για μια κοινωνία αλληλεγγύης, πολιτισμού, ισότητας και δικαιοσύνης.  Μπορεί και πρέπει η κοινωνία ολόκληρη να στηρίζεται πάνω στις αρχές της κοινωνικής ιδιοκτησίας, της απολαβής  αλλά και προσφοράς για τις δημόσιες πολιτικές. Η αλήθεια είναι σκληρή. Αν δεν οργανωθούμε και δεν ξεσηκωθούμε, θα μας λιώσουν. Στην εποχή των μεγαλύτερων δυνατοτήτων για πλήρη απασχόληση, λιγότερη δουλειά, χρόνο για πολιτισμό, κοινοκτημοσύνη των αγαθών.
Και η αριστερά που είναι μέσα σε όλα αυτά;
Είναι παρούσα και στις τρείς στάσεις ζωής. Όχι πάντα με τον ίδιο τρόπο.
Θα ξεκινήσουμε από την πάλαι ποτέ ‘’συστημική’’ παρέα του περίγυρου  μας.  Δεν είναι έξω από εμάς. Είναι συνάδελφοι,  συγγενείς, συντοπίτες.   Μας απευθυνόταν ως τώρα,  για να περηφανευτεί για ότι κατάφερε ‘’εύκολα’’. Μας πρόσφερε, υποκριτικά ή ειλικρινά,  δυνατότητα ‘’εξυπηρέτησης’’. Μας περιγελούσε καμιά φορά στην εποχή των παχιών αγελάδων.
Ασφαλώς υπήρχε και  υπάρχει η ‘’αριστερά’’ που ζήλεψε αυτό το δρόμο.  Το βόλεμα, την προσκόλληση στους πάνω. Που θα ήθελε να αποδείξει ότι όχι απλά μπορεί να συμμετέχει σε αυτό το παιχνίδι της (μικρο) εξουσίας, της (μικρο) διαχείρισης, του βολέματος, αλλά ότι θα μπορούσε να το κάνει και καλύτερα.  Δήλωνε και δηλώνει πως δεν είναι κομπλεξική, αλλά διαλλακτική και ρεαλιστική.  Είναι η αιώνια συστημική αριστερά και αυτή δε περιορίζεται στην ανεκδιήγητη ΔΗΜΑΡ. Να χωθούμε κάπου, να παίξουμε ρόλο. Ακόμη και με τον Καμμένο...
Υπάρχει όμως και η λεγόμενη ‘’αδιάλλακτη’’ αριστερά. Αυτοί που επιμένουν: Όχι ρε μάγκες! Η αριστερά καθορίζεται με όρους ταξικούς, κοινωνικούς. Είναι  με τους εργαζόμενους, τους φτωχούς και το κίνημα τους. Ενάντια στην πολιτική εξουσία του  κεφαλαίου αλλά και καθημερινά ενάντια στον εργοδοτικό δεσποτισμό. Η αριστερά είναι ‘’χρήσιμη’’ αν έχει αυτό το σκοπό και ρόλο. Αλλιώς υπάρχουν τα αστικά κόμματα εξουσίας για να εκφράσουν μια χαρά την υποταγή, την διαχείριση, τα ψευτο-μερεμέτια, τον ευτελισμό της αξιοπρέπειας.
Η άλλη παρέα, αυτή των πρώην ‘’ησύχων’’,  των πολλών, αυτές τις μέρες περικυκλώνει την αριστερά. ‘’Κάντε κάτι επί τέλους. Ενωθείτε. Βρείτε λύση’’. Και χαίρονται οι κομμουνιστές και αριστεροί.
Υπάρχει η αριστερά που φοβάται αυτή τη στροφή. Τη  θεωρεί αγκάλιασμα θανάτου. Βαθμολογεί, κρίνει, επικρίνει. Δε βλέπει και την δική της ευθύνη για την απολιτικότητα του κόσμου. Για την αποστροφή που υπάρχει προς τον ‘’σοσιαλισμό που γνωρίσαμε’’. Για την καχυποψία που ξεχειλίζει ότι και ‘’εσείς όταν σας δόθηκε ευκαιρία το βάλατε το δάχτυλο στο μέλι’’.  Αυτή η αριστερά αρνείται να βηματίσει με τον κόσμο που την κοιτάει. Δεν πάει απλά σε άλλη πλατεία. Βαδίζει συχνά ανάποδα και ακυρώνεται.
Υπάρχει και η αριστερά που δεν αγωνιά να μετατρέψει την στροφή  του κόσμου, σε συνειδητό πολιτικό ρεύμα ανατροπής. Κολακεύει τη λογική της ανάθεσης και την πολιτική άγνοια, την θεωρεί αρετή. Βρίσκει δικαιολογία για τη δική της πολιτική ανεπάρκεια. ‘’Τι να συζητάμε τώρα για τον καπιταλισμό ή την ΕΕ. Αυτά είναι θεωρητικολογίες. Να ενωθούμε στα απλά πράγματα’’.  Αυτο-εκπληρούμενη προφητεία… Τρέμει στην ιδέα ότι πρέπει να αναιρέσει το παρελθόν της και να ξεφύγει από τα λάθη της.  Αυτή η αριστερά δεν ανησυχεί για το πώς θα ανασκευάσει δημιουργικά και αγωνιστικά την τάση ανάθεσης του κόσμου σε μεσσίες και κοινοβουλευτικά θαύματα. Αντίθετα τρελαίνεται από το γεγονός ότι οι πρώην ‘’ήσυχοι’’ απευθύνονται σε αυτήν για να αναλάβει το ρόλο του μεσσία.  
Υπάρχει  όμως και η αριστερά που απλώνει το χέρι, ανοίγει τα αυτιά και τα μάτια, χαίρεται με το ξανασμίξιμο του κόσμου, χωρίς να  χαϊδεύει αυτιά την στάση της ανάθεσης, της αυταπάτης για εύκολους δρόμους.  Έχουμε, εδώ και τώρα, την ανάγκη για  μια αριστερά της ανατροπής. Δεν παραπέμπουμε στη Δευτέρα Παρουσία είτε μιας νέας Σοβιετικής Ένωσης, που γελοιοποίησε στην εξέλιξη της  το συναρπαστικό ξεκίνημα του  κομμουνισμού, είτε μιας νέας ‘’κοινωνικής και δημοκρατικής’ Ευρωπαϊκής ένωσης, που αποτελεί σύντομο, μακάβριο ανέκδοτο.
Και τι συζητάει η ‘’παρέα της αριστεράς’’ όταν είναι μεταξύ της;  Ε, εδώ που τα λέμε, λέει και τα δικά της. ‘’Κοίτα να δεις πως ανεβαίνει η Χρυσή Αυγή από το πουθενά’’. ‘’Τι έγινε τελικά στη Γαλλία με τη Λεπέν, αλλά και το Μελανσόν που προσφέρει γη και ύδωρ στον Ολάντ, σε κλάσμα δευτερολέπτου;’’
Σε στιγμές επαναστατικής κρίσης, αριστερά σημαίνει: ανατρεπτική άμεση πρόταση, αντικαπιταλιστικό και  αντι- ΕΕ πρόταγμα, επαναστατική στρατηγική.
Καμιά δραπέτευση στη Δευτέρα Παρουσία δεν σώζει. Ο δρόμος της ‘’ευκολίας’’ και των εκλογικών περιπάτων είναι μόνο στα μυαλό μας.
Αριστερά των εργαζομένων, των ανέργων, των φτωχών-Αριστερά  της ανατροπής
Θέλουμε μια άλλη αριστερά, ανατρεπτική και εργατική. Εδώ και τώρα, ανατροπή, για να ζήσουμε χωρίς χρέος, ευρώ, ΕΕ και άλλους δυνάστες.Των συλλογικών κοινωνικών συμφερόντων και αναγκών, στο πλαίσιο μιας άλλης σχέσης του ανθρώπινου πολιτισμού με το περιβάλλον, έξω και ενάντια στον καπιταλισμό, τις ολοκληρώσεις του, τον ιμπεριαλισμό.
Μια επαναστατική αριστερά, τόσο για το τσάκισμα του καπιταλιστικού τέρατος, όσο και στην καινοτόμο ασυμβίβαστη σκέψη της, προς ότι θυμίζει καταπίεση και ανελευθερία. Μια αριστερά  των απελευθερωτικών αξιών, για μια άλλη ζωή, σε μια εργατική κοινωνική δημοκρατία.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν επιδιώκει αύξηση του μεριδίου της ως μια ‘’τρίτη αριστερά’’. Επιδιώκει την ανατροπή των συσχετισμών στη κοινωνία προς ένα μεγάλο κίνημα ανατροπής εδώ και τώρα, που θα σημαδεύει σωστά τους ενόχους και θα κοιτάει σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.  Έχουμε πεποίθηση, πως αυτό δεν αποτελεί κομματική εργολαβία, αλλά κοινωνική ανάγκη.
Στοχεύει στην ανατροπή της νυσταλέας ηττοπαθούς κατάστασης στην αριστερά, στην προοπτικής μιας συνολικής ενωτικής αναμόρφωσης της σε επαναστατική κατεύθυνση.
 Ξεφεύγουμε από τη μίζερη συζήτηση και αναδιάταξη των συσχετισμών μέσα μόνο και κυρίως στον ‘’κόσμο της αριστεράς’’. Με την συζήτηση και στους ‘’τρείς κόσμους’’ θα τα καταφέρουμε. Πυκνώνουν τα μηνύματα που φανερώνουν ότι επιλέγουν πλέον την ΑΝΤΑΡΣΥΑ τμήματα εργαζομένων και νέων, που δεν είχαν ως τώρα επιλογή καμία εκδοχή της αριστεράς. Βρίσκουν σε αυτή ένα σαφή αντικαπιταλιστικό λόγο, μια καθαρή  αντι ΕΕ στόχευση, αγωνιστικότητα ενάντια στην χούντα των μνημονίων και ειλικρίνεια χωρίς δημαγωγίες.
Οι εκλογές και το αποτέλεσμα τους, μπορούν να βοηθήσουν, να δώσουν ένα δυνατό σήμα, με την αποφασιστική ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το σπάσιμο του φασιστικού εμποδίου και την είσοδο στη Βουλή.
Για να τα αναποδογυρίσουμε όλα και εκεί, από την επόμενη μέρα.
Δεν είναι ζήτημα αριθμητικής, αλλά πολιτικής δυναμικής και προοπτικής.
Η ψήφος, η στήριξη, η στράτευση με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ο μοχλός για τον άλλο δρόμο. Αυτόν που μπορούν να ορίσουν  και να επιβάλλουν, μόνο τα εκατομμύρια του οργανωμένου λαού.  Για αυτόν που,  πλέον, συζητούν και οι ‘’τρείς κόσμοι’’…

πηγή: http://aristeroblog.gr/

ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ ΒΑΦΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΙΜΑ ΝΕΚΡΟΣ ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΗΣ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΑΙΓΙΟΥ

Για άλλη μια φορά τα κέρδη τους βάφονται με το αίμα των εργαζομένων.
Θύμα αυτή την φορά ήταν ο 55-χρονος Γιώργος Γκουλεμάνης πατέρας τριών παιδιών, που συμμετείχε στο ξεφόρτωμα πλοίου σε κοντέινερ.
Καταπλακώθηκε από το γάντζο που έπεσε, όταν κόπηκε το συρματόσχοινο που χρησιμοποιείται για την εκφόρτωση των κοντέινερ από το πλοία που προσεγγίζουν το λιμάνι του Αιγίου μεταφέροντας μπανάνες.
'Ηταν καθαρό έγκλημα της εργοδοσίας η οποία δέν τηρούσε κανένα μέτρο ασφαλείας και δέν λογάριαζε μπροστά στο να γίνει η δουλειά της την ανθρώπινη ζωή την ζωή των εργαζομένων.
Ήταν έγκλημα του κράτους που σε έναν λιμενικό χώρο σε ένα εργοτάξιο δέν λαμβάνονται στοιχειώδη μέτρα προστασίας των εργαζομένων και δεν γίνεται κανένας έλεγχος.
Πάνω από όλα ήταν ένα ακόμα έγκλημα του Μαύρου Μετώπου του Κεφαλαίου -Ε.Ε.-ΔΝΤ και των κομμάτων που το στηρίζουν ΠΑΣΟΚ -ΝΔ-ΛΑΟΣ -Ακροδεξιά και Εργοδοσίας που έχουν διαμορφώσει τους χειρότερους όρους εργασίας στον τόπο μας .
Χωρίς συμβάσεις εργασίας χωρίς ωράρια με μισθούς πείνας και κανένα μέτρο ασφαλείας δούλευαν και δουλεύουν τα εργοτάξια και τα λιμάνια τα μεγάλα έργα και οι κατασκευαστικές .
Άλλος ένα νεκρός εργάτης που προστέθηκε στον μεγάλο αριθμό αυτών που έχουν αφήσει την τελευταία τους πνοή στον χώρο δουλείας τα τελευταία χρόνια αφήνοντας πίσω του παιδιά και οικογένεια.

Δηλώνουμε την βαθιά μας θλίψη και συμπαράσταση στην οικογένεια του Γιώργου Γκουλεμάνη. Καλούμε τον εργαζόμενο λαό να επιβάλει την καταδίκη των πραγματικών ενόχων για την  απουσία μέτρων και συνθηκών ασφάλειας  που οδήγησαν στο θάνατο του!
Να μην μετρήσουμε άλλα θύματα ! Τα δεκάδες κρούσματα εργατικών  «δυστυχημάτων» έχουν ενόχους ! Όχι στον εργασιακό μεσαίωνα που δολοφονεί! Ανατροπή της πολιτικής του κεφαλαίου που μετράει την ανθρώπινη ζωή με ποσοστά και κέρδη!



ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ

ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΣΤΟ ZOUGLA RADIO, ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΟΥΣΗΣ 26/4 [ΒΙΝΤΕΟ]


Η συνέντευξή του επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Γιώργου Ρούση στο Zougla Radio και τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, την Πέμπτη 26/4

Άφεση αμαρτιών στο Μνημόνιο οι προτάσεις Σαμαρά, εχθρός της ΝΔ ο αγωνιζόμενος λαός


Άφεση αμαρτιών στο Μνημόνιο και την πολιτική κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ ήταν όσα είπε ο Σαμαράς στο λεγόμενο Ζάππειο Βʼ.
Ο Σαμαράς επέλεξε τον αποπροσανατολισμό και την προπαγάνδα ότι διαδηλώσεις και απεργίες φταίνε για τα κλειστά μαγαζιά κλπ. Τα μαγαζιά κλείνουν από την καταλήστευση του λαϊκού εισοδήματος και τη φοροεπιδρομή. Μιλάει για ανακατάληψη των πόλεων από τους μετανάστες, όταν τις πόλεις, τους δρόμους και τους δημόσιους χώρους έχουν καταλάβει οι μεγαλοεργολάβοι και τα συμφέροντα που στηρίζει η Τρόικα, που μαζί με τις τράπεζες ετοιμάζονται να πάρουν το σπίτι και το χωράφι του κόσμου της δουλειάς.
Ενώ η αστυνομική βαρβαρότητα στην Ελλάδα σε βάρος της κοινωνίας έχει γίνει διεθνές θέμα, η ΝΔ ζητά φίμωση της κοινωνίας, περισσότερη καταστολή και εγγυάται την ατιμωρησία της αστυνομίας.
Ο Σαμαράς δε βρήκε μια λέξη να πει γιατί γιατροί και φάρμακα γίνονται είδη πολυτελείας, οι μαθητές δεν έχουν βιβλία, η Ελλάδα έχει αρνητικό ρεκόρ κλεισίματος σχολείων. Υποσχέθηκε να συνεχίσει τη διαλυτική πολιτική Λοβέρδου-Διαμαντοπούλου.
Λιγότερη δημοκρατία είναι η νέα μετοπολίτευση του Σαμαρά, με υπερεξουσίες για τον πρόεδρο της δημοκρατίας, με υπουργούς τύπου Παπαδήμου, θωρακισμένους απέναντι στη λαϊκή αποδοκιμασία και δικαστικό σώμα ανεξάρτητο από κάθε κοινωνικό έλεγχο. Τα χαϊδέματα σε στρατό και εκκλησία συμπληρώνουν την στροφή στο παρελθόν του μετεμφυλιακού κράτους.
Ο Σαμαράς θέλει τη σιωπή για τα μνημόνια και τη δανειακή σύμβαση κυβερνήσεων-ΕΕ-ΔΝΤ, τη Siemens, το Βατοπαίδι, το χορό των δισ. της Ολυμπιάδας. Είναι ταγμένος στην υπηρεσία όσων κέρδισαν, των τραπεζών, των τοκογλύφων, των εφοπλιστών και των βιομηχάνων. Για αυτό κυβέρνησε η ΝΔ με τον Παπαδήμο. Για αυτό είναι εχθρός της λαϊκής αγανάκτησης. Για αυτό είναι και εχθρός της Αριστεράς. Η μισαλλοδοξία έρχεται από το φόβο των κοινωνικών αγώνων που η Αριστερά στηρίζει.
Ως εδώ με την πολιτική των μνημονίων, της ιδεολογικής τρομοκρατίας, του φόβου και της καταστολής. Υπάρχει άλλος δρόμος, έξω από χρέος και ΕΕ. Στις 6 Μάη κάνουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

ΣΥΖΗΤΗΣΗ : Εκλογές, η πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στήν Κουνινά


 Εκλογές, η πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στήν Κουνινά
Δευτέρα 30/4  7:00 μμ

Προβολή catastroika

Οι δημιουργοί του Debtocracy, του ντοκιμαντέρ που είδαν τουλάχιστον δύο εκ. άνθρωποι, επιστρέφουν με μια νέα παραγωγή.

Η CATASTROIKA αναζητά τις συνέπειες από την ολοκληρωτική εκποίηση μιας χώρας. Εξετάζοντας παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης στις πιο αναπτυγμένες χώρες της Δύσης προσπαθεί να προβλέψει τι θα συμβεί αν το ίδιο μοντέλο εφαρμοστεί σε μία χώρα υπό καθεστώς επιτήρησης.


H ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ προβάλει το ντοκιμαντέρ  catastroika στο Πολυτεχνείο Κυριακή 29/4 11:00 πμ

Πέφτει η Δεξιά και στην Τσεχία



Δεν αποκλείεται καθόλου η δεξιά κυβέρνηση της Τσεχίας, η οποία μόλις προ διετίας είχε εκλεγεί πανηγυρικά με το υψηλότερο ποσοστό που είχε πάρει ποτέ κυβερνητικός συνασπισμός μετά την ανατροπή του προηγούμενου καθεστώτος στην Τσεχοσλοβακία τον Νοέμβριο του 1989, να μην προλάβει να βγάλει την εβδομάδα. Να καταρρεύσει από εσωτερικές αντιθέσεις που εδράζονται όμως στο μίσος των Τσέχων εναντίον της και έτσι να οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες εκλογές, πιθανότατα τον Σεπτέμβρη.
«Σταματήστε τους κλέφτες!» ήταν το κεντρικό σύνθημα μιας κολοσσιαίας για τα τσεχικά δεδομένα διαδήλωσης άνω των 120.000 ατόμων στην κεντρική πλατεία Βέντσεσλας της Πράγας, το Σάββατο, την οποία διοργάνωσαν τα συνδικάτα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης.Η άμεση προκήρυξη πρόωρων εκλογών ήταν το κύριο αίτημα των διαδηλωτών. Ενα αίτημα που υποστηρίζει πλέον πάνω από το 70% του τσεχικού λαού, όπως δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις.
«Στους Τσέχους φαίνεται ότι το φως στην άκρη του τούνελ δεν είναι τίποτα άλλο από το φως ενός τρένου που τρέχει δαιμονιωδώς κατά πάνω τους!» έγραψε χαρακτηριστικά αρθρογράφος της τσεχικής εφημερίδας «Ντνες».
«Μέρες χάους στην Τσεχία» έγραψε και η σκληρή δεξιά γερμανική εφημερίδα «Ντι Βελτ», προσθέτοντας ότι η τύχη της δεξιάς τσεχικής κυβέρνησης «κρέμεται από μια μεταξωτή κλωστή» και προχωρώντας στα κακά μαντάτα:
«Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, οι εκλογές θα οδηγούσαν σε μια ακραία αριστερή στροφή. Σε μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση η οποία θα είχε ψήφο ανοχής από τους κομμουνιστές της λίθινης εποχής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τσεχίας και Μοραβίας. Για πρώτη φορά μετά την πολιτική αλλαγή θα μπορούσαν οι κομμουνιστές να συναποφασίζουν τουλάχιστον έμμεσα τα κυβερνητικά δρώμενα. Αυτό για την ώρα φαίνεται να αφήνει εντελώς αδιάφορους τους Τσέχους», υπογραμμίζει η «Ντι Βελτ» με έκδηλη απογοήτευση.
Την ίδια άποψη εκφράζει και η επίσης σοβαρή συντηρητική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» της Γερμανίας, η οποία γράφει μεταξύ άλλων:
«Νέες εκλογές θα οδηγούσαν σε ήττα της κυβέρνησης κατά τις δημοσκοπήσεις και θα άλλαζαν πλήρως τον συσχετισμό δυνάμεων στο κοινοβούλιο. Οι σοσιαλδημοκράτες θα έπαιρναν τις περισσότερες ψήφους και στη δεύτερη θέση θα έρχονταν οι κομμουνιστές. Μόλις στην τρίτη θέση θα προσγειώνονταν οι συντηρητικοί και ακόμη πιο πίσω το κόμμα του υπουργού Εξωτερικών Κάρελ Σβάρτσενμπεργκ. Ο μέχρι τώρα τρίτος και μικρότερος εταίρος των δύο συντηρητικών κομμάτων, το κόμμα Δημοσίων Υποθέσεων, που συγκλονίζεται από πολυάριθμα σκάνδαλα (VV), θα έπαιρνε λιγότερο από το 2% και έτσι θα αποκλειόταν από το κοινοβούλιο».
Υπό το πρίσμα της βεβαιότητας της εκλογικής συντριβής, τα δεξιά κυβερνητικά κόμματα θέλουν να αποφύγουν την προσφυγή στις κάλπες «όπως ο διάβολος το λιβάνι», γράφει πολύ χαρακτηριστικά η «Ντι Βελτ».
Σαν να μην έφτανε το λαϊκό μίσος κατά της κυβέρνησης, ήρθε στις 13 Απριλίου και η καταδίκη του πραγματικού ηγέτη και προέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος Δημοσίων Υποθέσεων Βιτ Μπάρτα για μια απίθανη υπόθεση διαφθοράς: ο Μπάρτα δωροδοκούσε συστηματικά τους ίδιους τους... βουλευτές του κόμματός του (!!!) για να παραμένουν πιστοί σε αυτόν προσωπικά.
Το άκρως διασκεδαστικό και εξευτελιστικό είναι ότι όχι μόνο ο Μπάρτα είχε στηρίξει την ίδρυση και ύπαρξη του κόμματός του στην... καταπολέμηση της διαφθοράς, αλλά και ότι η βουλευτής του κόμματος αυτού Καρολίνα Πεάκε ήταν αντιπρόεδρος της τσεχικής δεξιάς κυβέρνησης με αρμοδιότητα την... καταπολέμηση της διαφθοράς!
Τα δύο δεξιά κόμματα του πρωθυπουργού Πετρ Νέτσας και του υπουργού Εξωτερικών Κάρελ Σβάρτσενμπεργκ έχουν όμως μόνο τους 93 από τους 200 βουλευτές του τσεχικού κοινοβουλίου. Κυβέρνηση σχημάτισαν μόνο με τη βοήθεια των 21 βουλευτών του κόμματος Δημοσίων Υποθέσεων.
Ο πρωθυπουργός Νέτσας αντιλαμβάνεται βεβαίως ότι διασύρεται συνεργαζόμενος με το κόμμα αυτό. Οι βουλευτές του όμως εξεγέρθηκαν όταν είπε ότι διακόπτει τη συνεργασία, γιατί αυτό σημαίνει ανατροπή της κυβέρνησης, πρόωρες εκλογές, απομάκρυνση της Δεξιάς από την εξουσία και απώλεια της βουλευτικής έδρας για δεκάδες βουλευτές των δεξιών κομμάτων.
Διάσπαση
Ψήφος εμπιστοσύνης με... εξαγορά ψήφων!
Οργιώδης θα είναι η αυριανή ψηφοφορία στην τσεχική βουλή για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στη δεξιά κυβέρνηση της Πράγας. Τα δύο συντηρητικά κυβερνητικά κόμματα έχουν μόνο 93 από τους 100 βουλευτές. Θέλουν να απαλλαγούν από τον αρχηγό του τρίτου κυβερνητικού κόμματος, τον Βιτ Μπάρτα. Εχουν όμως ανάγκη από τουλάχιστον 8 βουλευτές του γι' αυτό και ανέθεσαν στην προερχόμενη από το κόμμα αυτό αντιπρόεδρο της κυβέρνησης να το... διασπάσει! Ανομολόγητα φυσικά έχει εξαπολυθεί μια τεράστια επιχείρηση εξαγοράς βουλευτών, όσων το δυνατόν περισσότερων από τους 21 που διαθέτει προκειμένου να δημιουργηθεί μια εξαγορασμένη κυβερνητική νέα πλειοψηφία που θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης!

πηγή: ethnos.gr

Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Σωματείο Εργαζόμενων στις Επιχειρήσεις Careffour - Μαρινόπουλος - DIA


ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤH CARREFOUR ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ DIA
ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 26/4/2012 08:00πμ έως 12:00μμ
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ
ΣΤΗΝ 4ωρη ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου μας απευθύνεται σε όλους εσάς που είστε εργαζόμενοι με
εμπειρία και μπορείτε να διακρίνεται ότι η πολυεθνική CARREFOUR θέλει να φορτώσει την κρίση στις δίκες μας
πλάτες και μας καλεί να κάνουμε και άλλες θυσίες, να βάλουμε πλάτη, λες και όταν ομολογούσαν ότι η εταιρία
είχε κέρδη, τα μοιραζόταν μαζί μας.
Παρά την υψηλή κερδοφορία που αποδεδειγμένα στο παρελθών είχε, η CARREFOUR πήρε μέτρα που
χειροτέρευσαν ακόμα περισσότερο την θέση των 15.000 εργαζόμενων, έχει γενικεύσει την μερική απασχόληση
και το ωρομίσθιο που αγγίζει πλέον το 70% στα καταστήματα, έχει προχωρήσει σε μειώσεις ωραρίων, σε μαζικές
απολύσεις, σε εντατικοποίηση της δουλειάς. Αυτός είναι ο εξορθολογισμός των όρων εργασίας που επικαλείται η
εργοδοσία.
Σήμερα η CARREFOUR έχει γίνει πιο επιθετική απέναντι στις διεκδικήσεις μας, αξιοποιεί το αντεργατικό
πλαίσιο της κυβέρνησης, της Ε.Ε., ότι δε θα ισχύσει καμία κλαδική σύμβαση, δίνοντας το τελειωτικό χτύπημα σε
αυτό που αποτελούσε εμπόδιο στην αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων και τις ακόμα μεγαλύτερης
κερδοφορίας του κεφαλαίου σε βάρος μας, στρώνοντας έτσι το έδαφος για δουλειά ήλιο με ήλιο, με παναθλίους
μισθούς, χωρίς συλλογικές συμβάσεις.
Για την CARREFOUR οι εργαζόμενοι αποτελούν κόστος το οποίο πρέπει να ξεφορτωθεί για να αυξήσει
και άλλο ο τζίρος και η κερδοφορία της. Στην επίθεσή της απαντάμε με οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς, σε
κάθε κατάστημα, σε όλη την Ελλάδα.
Συνάδελφοι,
 Μην δώσετε λευκή εξουσιοδότηση στην εργοδοσία για να προχωρήσει τα σχέδια της.
 Μην δεχτείτε καμιά μείωση στον μισθό σας κατά 10%, να γίνουμε δηλαδή εμείς πιο φτωχοί, γιατί έτσι τάχα
μόνο θα διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας, δεν θα κλείσουν μαγαζιά, δεν θα γίνουν άλλες απολύσεις. Να
διαφυλάξουμε τον θεσμό των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων και να μην υπογράψουμε σε καμία περίπτωση
ατομικές, που θα προβλέπουν την σφαγή και την καταδίκη την δική μας, των οικογενειών και των παιδιών μας,
που θα φτάσουν τους μισθούς στα 400 ευρώ στο 8ωρο και 200 ευρώ στο 4ωρο.
 Μόνο με την οργάνωση, την αλληλεγγύη και τον αγώνα θα διασφαλίσουμε το ψωμί το δικό μας και τον
οικογενειών μας.
 Η πολυεθνική CARREFOUR θέλει να είμαστε όμηροι της εκμετάλλευσης, του εκβιασμού της, θέλει να μην
σηκώνει κανείς εργαζόμενος κεφάλι και να αντιστέκεται.

ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 26/4/2012 08:00πμ έως 12:00μμ
ΣΤΗΝ 4ωρη ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ, 24/04/2012

Δήλωση BD Foxmoor για ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Ολα αυτά τα χρόνια, προσπαθούσα με τα λεγόμενα μου να περιγράψω με ακρίβεια  το πολιτικό μου στίγμα. Όμως δεν κατάφερα ποτέ να γίνω συγκεκριμένος κι αυτό γιατί απλά δε γινόταν. Δεν είμαι βλέπεις κάτι τόσο συγκεκριμένο, τουλάχιστον απ’ αυτά που χρειάζεται ο άλλος ν’ ακούσει για να σε θεωρεί γείτονα του η ξένο (πολιτικά). Κάθε φορά λοιπόν που άνοιγα την ψυχή μου στεναχωρούσα πολλούς. Αυτή τη φορά όμως και σε τούτη την αντάρα, χρωστάω σε κάποιους φίλους δυο κουβέντες, έτσι για να ‘χουν παρέα στον δύσκολο και άνισο πολιτικό τους αγώνα. Στους φίλους μου και αντάρτες λοιπόν απο την ΑΝΤΑΡΣΥΑ εύχομαι, εγώ ο ανένταχτος καλή δύναμη και καλή αρχή για το αύριο που ονειρεύονται. Ισως όταν λευτερωθούμε όλοι μας ν’ ανταμώσουμε στα πιο όμορφα πια.
Μιχάλης Μυτακίδης (B.D.FOXMOOR – ACTIVE MEMBER)

Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Κάλεσμα στήριξης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ νέων Ελλήνων του εξωτερικού


 ΚΑΙ ΣΤΙΣ 6 ΜΑΗ ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΠΑΝΤΟΥ.
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α!

Έρχεται φέτος κουρασμένη
η Άνοιξη
(να) κουβαλάει τόσα χρόνια
τα λουλούδια πάνω της.

Σκοτεινοί άνθρωποι
στις γωνιές την παραμονεύουν
για να την τσακίσουν.

Αυτή όμως
με κρότο
ανάβει ένα-ένα
τα λουλούδια της
στα μάτια τους τα ρίχνει
(για) να τους στραβώσει.
(Μίλτος Σαχτούρης)

Είμαστε νέοι 'Ελληνες εργαζόμενοι και φοιτητές του εξωτερικού. Παιδιά μιας γενιάς που μεγάλωσε μέσα στις αυταπάτες της “ισχυρής Ελλάδας”, του “Ευρωπαϊκού ονείρου” και της “ανάπτυξης”. Είδαμε τους τόπους μας να πνίγονται στο κατασκευαστικό παραλήρημα, είδαμε τις πόλεις μας να γίνονται τεράστια εργοτάξια του “Ολυμπιακού ιδεώδους”, είδαμε κόπους να χάνονται σε χρηματιστηριακές φούσκες, πολεμικές φρεγάτες να φεύγουν από τα λιμάνια μας, τη ζωντάνια των νιάτων μας να αγκομαχά στη διαδρομή σχολείο – φροντιστήριο και τα ταλέντα μας να θάβονται στις βαθμολογικές αξιολογήσεις. Είδαμε γραβατωμένες ηγεσίες να ξεπουλάν δικαιώματα και κατακτήσεις, σύγχρονους τηλεοπτικούς χαφιέδες να φτιάχνουν τη συλλογική αλήθεια, τον πολιτισμό να μετονομάζεται σε life-style και προστατευόμενους τραμπούκους να σκορπούν το θάνατο σε μετανάστες.

Υπάρχει όμως και μια άλλη γενιά. Αυτή που κατά τη διάρκεια του μαθήματος της υποταγής, της εθνικής μανίας, του ανταγωνισμού και της πλαστικής κουλτούρας, κοιτούσε έξω από το παράθυρο... Αυτή που κοίταξε στα μάτια τον Νίκο Τεμπονέρα, που κράτησε σφιχτά τις αλυσίδες της σχολικής τάξης, του πανεπιστημιακού Συλλόγου, του εργατικού Σωματείου, του αντιπολεμικού και αντιφασιστικού κινήματος. Αυτή που φώναξε ξανά το Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία και είδε στο πρόγραμμα της επαναστατικής Αριστεράς το δρόμο για μια άλλη ζωή χωρίς εκμετάλλευση, προδοσίες και δήθεν “ρεαλιστικούς” συμβιβασμούς. Αυτή η γενιά είναι σήμερα το σύγχρονο πειραματόζωο της πολιτικής του κεφαλαίου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των διαχειριστών της. Η γενιά της ανεργίας, της μαύρης και απλήρωτης εργασίας και της σύγχρονης μετανάστευσης.

Στην ΕΕ των τραπεζιτών, των πολέμων, του ρατσισμού, των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών και της εκμετάλλευσης απαντάμε με αγώνες ρήξης και ανατροπής! Συγκρουόμαστε με το σάπιο 'καπιταλιστικό όραμα' που γεννά κρίσεις, μνημόνια και εξαθλίωση, με την αμείλικτη πολιτική της συμμαχίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, με τη ναζιστική συμμορία των Χρυσαυγητών. Και στις εκλογές της 6ης Μάη, δεν αφήνουμε κανένα περιθώριο νομιμοποίησης της επίθεσης πετώντας την ψήφο μας στους υπεύθυνους ενός ιστορικού κανιβαλισμού των εργαζομένων και της νεολαίας.

Απευθύνουμε κάλεσμα στους Έλληνες εργαζόμενους και φοιτητές του εξωτερικού, στους νέους και παλαιότερους μετανάστες. Στις εκλογές της 6ης Μάη στηρίζουμε την αντικαπιταλιστική, ριζοσπαστική Αριστερά και τα ψηφοδέλτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Καλούμε όλους τους συναγωνιστές και φίλους στους καινούριους τόπους όπου συναντηθήκαμε να ενισχύσουν την προσπάθεια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μια προσπάθεια που δεν είναι άλλη από την επιμονή για ένα πλατύ μέτωπο σύγκρουσης και ανατροπής, από τη σκληρή δουλειά για την ενίσχυση του λαϊκού κινήματος και μιας άλλης Αριστεράς στο ύψος των ιστορικών στιγμών.

Έχουμε βρεθεί μακριά από τα σπίτια και τους ανθρώπους μας για δουλειά ή σπουδές. Στις διαφορετικές πόλεις, όπου βρεθήκαμε, ενώνουμε τη φωνή μας με τον κόσμο του διεθνιστικού κινήματος, με την αντικαπιταλιστική Αριστερά αλλά και με το κίνημα αλληλεγγύης στον ελληνικό λαό. Οι νέοι μετανάστες που φεύγουν από την Ελλάδα για αναζήτηση εργασίας είναι αποτέλεσμα της ίδιας πολιτικής που οδηγεί χιλιάδες στην ανεργία, στην εξαθλίωση και στο αδιέξοδο. Μακριά από το ατομικό βόλεμα δε θα λείψουμε από τις μάχες της γενιάς μας και ξέρουμε καλά πως σε όποια γλώσσα κι αν χρειαστεί να το φωνάζουμε, το νόημα είναι και θα' ναι το ίδιο:
ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΝΤΑΡΣΙΑ!

Νίκος Αλεξάτος, ιστορικός, Βερολίνο
Αναστασία Αναγνωστάκη, φοιτήτρια, Παρίσι
Xρήστος Ανδριανόπουλος, διδακτορικός φοιτητής, Παρίσι
Αθηνά Αραμπατζή, διδακτορική φοιτήτρια, Γλασκόβη
Στέλλα Αυγερινού, πολιτικός μηχανικός, Μιλάνο
Δημήτρης Βρυζώνης, φοιτητής, Βερολίνο
Πωλίνα Γιωλτζόγλου, διεθνολόγος, Κων/πολη
Ανδρέας Γουδέλης, φυσικός, Αμβούργο
Αγγελική Ερωτοκρίτου, γιατρός, Ντίσελντορφ
Νιόβη Ζαραμπούκα- Χατζημάνου, φοιτήτρια, Μιλάνο
Ειρήνη Ηλιοπούλου, διδακτορική φοιτήτρια, Βερολίνο
Εύα Κακογιάννου, πολιτικός μηχ/κός, Παρίσι
Νίκος Καπιτσίνης, φοιτητής, Γκρόνινγκεν
Ιωάννα Κουράντη, ηλεκτρολόγος μηχ/κός, Τουλούζ
Γιώργος Κούρκαφας, ερευνητής, Βερολίνο
Δημήτρης Κουσουρής, ιστορικός, Σικάγο
Ματούλα Κούτσαρη, εργαζόμενη στο χώρο του πολιτισμού, Βερολίνο
Μίλη Κυροπούλου, αρχιτέκτονας, Λονδίνο
Γιάννης Λαγός, μηχανολόγος μηχ/κός, Μπρίσμπεϊν, Αυστραλία
Λευκή Λοβέρδου, φοιτήτρια, Ντελφτ
Αθανάσιος Λόντος, διδακτορικός φοιτητής, Γκρενόμπλ
Ανδρομάχη Μαρίνου-Στρομ, εργαζόμενη (Berliner Unterwelten EV), Βερολίνο
Δήμητρα Μηλιώνη, διδακτορική φοιτήτρια, Παρίσι
Παντελής Μητρόπουλος, διδακτορικός φοιτητής, Παρίσι
Κώστας Μπουγιούκος, Βιοπληροφορικός, Παρίσι
Αντώνης Νάσης, φοιτητής, Παρίσι
Αιμίλιος Ορφανός, μηχανολόγος μηχ/κός, Παρίσι
Αγγελική Παπαδεράκη, μαθηματικός, Παρίσι
Έφη Παπαπαύλου, χημικός, Βιέννη
Δημήτρης Πουλικάκος, γιατρός, Λονδίνο
Πουλίκος Πουλικάκος, βιολόγος, Νέα Υόρκη
Χαρά Χαρσού, φοιτήτρια, Εδιμβούργο
Θύμιος Δραγώτης, οικονομολόγος - μεταπτυχιακός, Εδινβούργο
Μανώλης Μπαγκέρης, οικονομολόγος - μεταπτυχιακός, Εδινβούργο
Άγγελος Κούκιος, εργαζόμενος, Λονδίνο
Βασίλης Κούριας, φοιτητής, Τορίνο
Κώστας Αλέξης, Ηλεκτρολόγος Μηχανικός - Μεταδιδάκτορας, Ζυρίχη
Ιωάννης Κορδάς, μάγειρας , Μόναχο
Γιάννης Κουτσιούμπης, μεταπτυχιακός, Πόρτσμουθ

Όλα τα άρθρα μας