Χθες το πρωί, ο συνάνθρωπός μας, Δημήτρης Χριστούλας αυτοκτόνησε στην Πλατεία Συντάγματος. Για να μην αφήσει περιθώρια παρερμηνείας άφησε το παρακάτω αφοπλιστικό μήνυμα.
«Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά την δυνατότητα επιβίωσής μου που στηριζόταν σε μία αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνον (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωνα γι’αυτή.
Επειδή έχω μια ηλικία που δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω αν ένας Έλληνας έπαιρνε το καλάσνικωφ ο δεύτερος θα ήμουν εγώ) δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για την διατροφή μου.
Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στον Μουσολίνι (πιάτσα Πορέτο του Μιλάνου).»
Η πράξη του αυτή συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία, σαν μια εικόνα του αδιεξόδου που έχουν οδηγήσει τον ελληνικό λαό, οι οικονομικοί δολοφόνοι της κυβέρνησης, της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Όμως δεν ήταν μόνο μια πράξη απελπισίας απέναντι στην μαύρη καθημερινότητα στην οποία μας έχουν καταδικάσει. Ήταν μια ύστατη δήλωση αντίστασης, ένα εκκωφαντικό μήνυμα πολιτικής καταγγελίας και μια πολιτική διαθήκη στη νέα γενιά. Άλλωστε, ο ίδιος ο Δημήτρης Χριστούλιας, ήταν ένας ενεργός πολιτικά άνθρωπος που πάλεψε σε όλη του τη ζωή για την κοινωνική δικαιοσύνη, γνωστός στους συμπολίτες του για την στάση του μέχρι την τελευταία στιγμή.
Αυτό το μήνυμα προσπάθησαν εξ αρχής να αποσιωπήσουν και να διαστρεβλώσουν τα ΜΜΕ και η πολιτική ηγεσία. Η πρώτη τους επιλογή ήταν να «θάψουν» το γεγονός, χωρίς όμως επιτυχία. Έτσι ο δρόμος που επέλεξαν ήταν να διασπείρουν ψευδείς πληροφορίες, παρουσιάζοντας τον Δημήτρη Χριστούλια σαν μια μεμονωμένη περίπτωση εξαθλιωμένου. Ο Βενιζέλος ζήτησε σιωπή και περισυλλογή, ο έτερος του μαύρου μετώπου Σαμαράς προσπάθησε να καπηλευτεί το γεγονός, ενώ ο θλιβερός Μπεγλίτης αναρωτήθηκε αν «έφαγε αυτός ή τα παιδιά του τα λεφτά». Τέτοιοι, χωρίς ίχνος ντροπής, βρίσκονται στην εξουσία.
Όμως ο Δημήτρης Χριστούλας δεν ζήτησε σιωπή, δεν ήθελε η τραγική του κατάληξη να είναι μια ακόμα από τις οικονομικές δολοφονίες του μνημονίου, που καθημερινά αυξάνονται σε μια κοινωνία που διαλύεται.. Με την πράξη του, ήθελε να τραντάξει την καθημερινότητα, ήθελε να συνδέσει το προσωπικό του αδιέξοδο με ένα συλλογικό ρεύμα ανατροπής και νέας αισιοδοξίας. Για αυτό και, με πλήρη συνείδηση, πήγε στην Πλατεία Συντάγματος, εκεί που χτυπά η καρδιά των κοινωνικών αγώνων για να αφήσει την τελευταία του πνοή.
Εκεί, μαζεύτηκαν για άλλη μια φορά, χιλιάδες, χθες το βράδυ, όχι μόνο για να θρηνήσουν το νεκρό, αλλά για να παλέψουν και πάλι ενάντια σε αυτούς που τον οδήγησαν στην αυτοκτονία. Εκεί θα βρεθούμε και σήμερα, και όσο χρειαστεί σε αυτόν τον αγώνα διαρκείας ενάντια στις δυνάμεις του θανάτου που μας εξουσιάζουν. Και ξέρουμε ότι ο αγώνας μας είναι αγώνας για τη ζωή, ότι η αλληλεγγύη και η συλλογική πάλη μπορούν να κατακτήσουν την επιβίωσή μας αλλά και μια νέα καλύτερη ζωή.
Θα ναι μαζί μας ο Δημήτρης Χριστούλας. Υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε τα πάντα για να μην βρεθούν και άλλοι στη θέση του. Το μέλλον ανήκει στους κληρονόμους της διαθήκης του, στους «νέους χωρίς μέλλον».
Από το Γραφείο Τύπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
«Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά την δυνατότητα επιβίωσής μου που στηριζόταν σε μία αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνον (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωνα γι’αυτή.
Επειδή έχω μια ηλικία που δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω αν ένας Έλληνας έπαιρνε το καλάσνικωφ ο δεύτερος θα ήμουν εγώ) δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για την διατροφή μου.
Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στον Μουσολίνι (πιάτσα Πορέτο του Μιλάνου).»
Η πράξη του αυτή συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία, σαν μια εικόνα του αδιεξόδου που έχουν οδηγήσει τον ελληνικό λαό, οι οικονομικοί δολοφόνοι της κυβέρνησης, της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Όμως δεν ήταν μόνο μια πράξη απελπισίας απέναντι στην μαύρη καθημερινότητα στην οποία μας έχουν καταδικάσει. Ήταν μια ύστατη δήλωση αντίστασης, ένα εκκωφαντικό μήνυμα πολιτικής καταγγελίας και μια πολιτική διαθήκη στη νέα γενιά. Άλλωστε, ο ίδιος ο Δημήτρης Χριστούλιας, ήταν ένας ενεργός πολιτικά άνθρωπος που πάλεψε σε όλη του τη ζωή για την κοινωνική δικαιοσύνη, γνωστός στους συμπολίτες του για την στάση του μέχρι την τελευταία στιγμή.
Αυτό το μήνυμα προσπάθησαν εξ αρχής να αποσιωπήσουν και να διαστρεβλώσουν τα ΜΜΕ και η πολιτική ηγεσία. Η πρώτη τους επιλογή ήταν να «θάψουν» το γεγονός, χωρίς όμως επιτυχία. Έτσι ο δρόμος που επέλεξαν ήταν να διασπείρουν ψευδείς πληροφορίες, παρουσιάζοντας τον Δημήτρη Χριστούλια σαν μια μεμονωμένη περίπτωση εξαθλιωμένου. Ο Βενιζέλος ζήτησε σιωπή και περισυλλογή, ο έτερος του μαύρου μετώπου Σαμαράς προσπάθησε να καπηλευτεί το γεγονός, ενώ ο θλιβερός Μπεγλίτης αναρωτήθηκε αν «έφαγε αυτός ή τα παιδιά του τα λεφτά». Τέτοιοι, χωρίς ίχνος ντροπής, βρίσκονται στην εξουσία.
Όμως ο Δημήτρης Χριστούλας δεν ζήτησε σιωπή, δεν ήθελε η τραγική του κατάληξη να είναι μια ακόμα από τις οικονομικές δολοφονίες του μνημονίου, που καθημερινά αυξάνονται σε μια κοινωνία που διαλύεται.. Με την πράξη του, ήθελε να τραντάξει την καθημερινότητα, ήθελε να συνδέσει το προσωπικό του αδιέξοδο με ένα συλλογικό ρεύμα ανατροπής και νέας αισιοδοξίας. Για αυτό και, με πλήρη συνείδηση, πήγε στην Πλατεία Συντάγματος, εκεί που χτυπά η καρδιά των κοινωνικών αγώνων για να αφήσει την τελευταία του πνοή.
Εκεί, μαζεύτηκαν για άλλη μια φορά, χιλιάδες, χθες το βράδυ, όχι μόνο για να θρηνήσουν το νεκρό, αλλά για να παλέψουν και πάλι ενάντια σε αυτούς που τον οδήγησαν στην αυτοκτονία. Εκεί θα βρεθούμε και σήμερα, και όσο χρειαστεί σε αυτόν τον αγώνα διαρκείας ενάντια στις δυνάμεις του θανάτου που μας εξουσιάζουν. Και ξέρουμε ότι ο αγώνας μας είναι αγώνας για τη ζωή, ότι η αλληλεγγύη και η συλλογική πάλη μπορούν να κατακτήσουν την επιβίωσή μας αλλά και μια νέα καλύτερη ζωή.
Θα ναι μαζί μας ο Δημήτρης Χριστούλας. Υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε τα πάντα για να μην βρεθούν και άλλοι στη θέση του. Το μέλλον ανήκει στους κληρονόμους της διαθήκης του, στους «νέους χωρίς μέλλον».
Από το Γραφείο Τύπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου